اسحاقیه (غلاة)
اسحاقیه از فِرق «غلاة» و از پیروان اسحاق بن زید بن حارث از یاران عبدالله بن معاویة بن جعفر بن محمد (علیه‌السلام) هستند.
تاریخچه
از جمله فِرقی که از جناحیه منشعب شدند، اسحاقیه بودند که از اسحاق بن زید بن حارث از یاران عبدالله بن معاویه پیروی می‌کردند. بنا بر گزارش فخر رازی، این فرقه دست کم تا اواخر قرن ششم در حلب و برخی نواحی شام حضور داشتند. البته ممکن است این فرقه و فرقه «امریه» و «شریکیه» مشترک باشند[۱].
عقاید
اسحاقیه معتقدند که میان امامت و نبوت تفاوتی وجود ندارد مگر اینکه پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله وسلم) سابق است و حضرت علی (علیه‌السلام) لاحق، مانند دو نوری که یکی بر دیگری پیشی گرفته باشد. می‌گویند که جنگ با مشرکان به پیامبر احاله شد و قتال با منافقان بر عهده علی (علیه‌السلام) قرار گرفت. اسحاقیه از حضرت علی ع روایتی نقل می‌کنند که می‌فرمود: ما سایه‌هایی بودیم در سمت راست عرش[۲][۳]. درباره این فرقه نقل شده است که آنها اهل اباحت و اسقاط تکالیف بودند. همچنین معتقد بودند که نبوت تا روز قیامت متصل و همیشگی است و هر کسی علم اهل بیت را داشته باشد، نبی است. علاوه به ظهور حق در حضرت علی (علیه‌السلام) و اولادش بودند باورمند بودند[۴]. در نگاه برخی، «اسحاقیه از رافضه می‌باشند، قائلند که سلسله نبوت تا روز قیامت اتصال دارد و هر کس که علم اهل بیت نبی را داشته باشد او پیامبر است[۵].