ابراهیم بن نصیر كشی
ابراهیم بن نصیر کشی، محدث شیعی در نیمه اول قرن چهارم. وفات او نیز به درستی روشن نیست، اما این اندازه معلوم است که ابوعمرو کشی که حدود363هجری وفات یافته از شاگردان وی در کوفه بوده است، بنابراین سالها پیش از این تاریخ زندگی را به سر آورده است. شیخ طوسی ایشان را فردی مطمئن و کثیرالحدیث به شمار آورده است. کتابی در موضوع حدیث داشته که نام آن در منابع رجالی روشن نشده است.
| ابراهیم بن نصیر كشی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن نصیر كشی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | سمرقند، کش |
| روز درگذشت | حدود 335ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | ابوعمرو كشی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
معرفی اجمالی
ابراهیم بن نصیر کشی، ابو اسحاق. محدث شیعی در نیمه اول سده چهارم. ولادت او در نیمه نخست سده سوم (حدود 240هجری) روی داده است، زیرا وی از شاگردان ایوب بن نوح (م. ح255ق) است که خود از نمایندگان امام هادی علیه‌السلام (م254ق) و امام عسکری علیه‌السلام (م260ق) بوده است. بنابراین وی در زمان اخذ روایت از ایوب بن نوح، حداقل پانزده ساله بود.
وفات او نیز به درستی روشن نیست، اما این اندازه معلوم است که «ابوعمرو کشی» که حدود363هجری وفات یافته از شاگردان وی در کوفه بوده است، بنابراین وی سالها پیش از این تاریخ زندگی را به سر آورده است. وی اهل «کش» نزدیک سمرقند است. کش در آن زمان منطقهای عالم خیز بود و بسیاری از عالمان شیعه از آنجا برخاستهاند. احتمالاً وی تحصیلات مقدماتی را در همان‌جا گذرانده و سپس از آنجا به کوفه آمد و در کنار هموطنان معاصر خود همچون محمد بن مسعود عیاشی، آدم بن محمد بن قلانسی بلخی، ابراهیم بن علی کوفی سمرقندی و حسین بن اشکیب مروزی به استماع حدیث پرداخت. از دیگر معاصران او برادرش حمدویه بن نصیر کشی است که از راویان حدیث و استاد «ابوعمرو کشی» (م. ح363ق) بوده است. شیخ طوسی وی را فردی مطمئن و کثیرالحدیث به شمار آورده است. او هم‌چنین از «محمد بن عیسی بن عبید» و «محمد بن عبدالحمید» روایت دارد. ایشان کتابی در موضوع حدیث داشته که نام آن در منابع رجالی روشن نشده است.
استادان
اساتید او «محمد بن اسماعیل رازی» و «ایوب بن نوح بن دراج» هستند.
شاگردان
«ابوعمرو کشی» که حدود363هجری وفات یافته از شاگردانش در کوفه بوده است.
منابع
- اختیار معرفه الرجال، ج1صص3 به بعد؛
- تهذیب المقال، ج1ص372؛
- رجال طوسی، ص407 شماره 5933؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛
- الفهرست، شیخ طوسی، ص45 شماره 28؛
- معجم رجال الحدیث، ج1ص285 شماره 326.