علی بن سعید کوفی

نسخهٔ تاریخ ‏۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۷ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

احمد بن علی بن سعید کوفی، ابوالحسین. نام او در منابع «احمد بن محمد بن علی کوفی» نیز ذکر شده است.

احمد بن علی بن سعید کوفی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن علی بن سعید كوفی
اطلاعات شخصی
دیناسلام، شیعه
استادان
  • محمد بن یعقوب كلینی
شاگردانسید مرتضی علم‌الهدیی

معرفی اجمالی

احمد بن علی بن سعید کوفی، ابوالحسین. نام او در منابع «احمد بن محمد بن علی کوفی» نیز ذکر شده است. در این‌صورت «علی» جدش خواهد بود نه پدرش. از تاریخ ولادت و وفات او اطلاعی در دست نیست اما می‏‌توان حدس زد وفات او بعد از نیمه دوم سده چهارم اتفاق افتاده است، زیرا وی استاد «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق) بوده است. بنابراین با توجه به ولادت سیدمرتضی که در 355هجری روی داده است وی می‏‌بایست سال‏‌های زیادی بعد از تولد سید در قید حیات بوده باشد تا امکان شاگردی سید نزد او وجود داشته باشد. پس می‌‏توان وفات او را حداقل حدود 370 هجری هنگامی که سید پانزده ساله بود، تخمین زد.

به هر صورت وی در کوفه پرورش یافت و پس از آن به بغداد آمد و در محضر «محمد بن یعقوب کلینی» (م329ق) کتاب کافی را فرا گرفت تا این‌که خود در نقل حدیث به مقام استادی رسید. وی از طبقه احمد بن ابراهیم معروف به ابن ابی رافع صیمری (م. ح385ق) و احمد بن احمد کاتب کوفی (م. ب380ق) است که با هم نزد ثقه الاسلام کلینی کتاب کافی را آموخته‏‌اند. ظاهراً مدت اقامت او در بغداد طولانی بوده است حتی احتمال اینکه وی تا آخر عمر در آنجا می‌‏زیسته بعید به نظر نمی‌‏رسد، زیرا سیدمرتضی که در زمان نوجوانی نزد او شاگردی نموده، در بغداد اقامت داشته است. وی در منابع رجالی به طور کامل تأیید نشده است اما چون ابن ‏داود نام او را در بخش نخست رجال خود ذکر کرده است می‏‌توان به حسن حال او پی برد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است.

استادان

در محضر محمد بن یعقوب کلینی (م329ق) کتاب کافی را فرا گرفت تا این‌که خود در نقل حدیث به مقام استادی رسید.

شاگردان

سید مرتضی علم الهدی در زمان نوجوانی نزد او شاگردی نموده، در بغداد اقامت داشته است.

جستارهای وابسته

منابع

  • تنقیح المقال (حجری)، ج1ص73 شماره 430؛
  • رجال نجاشی، ص377 شماره 1026؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص34؛
  • الفهرست، طوسی، ص211شماره 602، ذیل کلینی.