ابوطیب رازی
ابوطیب رازی، متکلم، فقیه و محدث شیعی. وی متکلمی چیره‌دست بود. اعتقادات کلامی او برخاسته از مذهب مرجئه بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. هم‌چنین کتابی با عنوان زیارة الامام الرضا (علیه‌السلام) درباره فضیلت و معجزات آن امام نوشته است.
| ابوطیب رازی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوطیب رازی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 350 ق، ۳۴۰ ش، ۹۶۱ م |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان | ابومحمد حسن بن حمزه طبری |
| آثار | زیاره الامام الرضا (علیه‌السلام) |
| فعالیت‌ها | |
معرفی اجمالی
ابوطیب رازی، متکلم، فقیه و محدث شیعی. نام او در منابع به چشم نمیخورد و تنها از روی کنیهاش شناسایی میشود. ولادت و زادگاه او روشن نیست. وفات او در اواسط قرن چهارم اتفاق افتاد زیرا شاگرد او در 358 هجری درگذشت، از این‌رو درنظر گرفتن مرگ او در اواسط قرن چهارم بعید به نظر نمی‌رسد. وی به دلیل اینکه مدت زیادی در «ری» اقامت داشت و به همین سبب شهرت او «رازی» است، محتمل است محل وفات او نیز در ری بوده باشد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی نداریم. بخشی از حیات علمی او در بغداد سپری شد ولی روشن نیست در آنجا نزد چه کسی درس خوانده است. وی متکلمی چیره دست بود. اعتقادات کلامی او برخاسته از مذهب مرجئه بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. متکلم از کسانی که با وی هم روزگار بودهاند میتوان محمد بن علی عبدکی معروف به ابن عبدک جرجانی و «ابومنصور صرام» را نام برد که در مباحث کلامی با وی مخالفت کرده و به مذهب وعید (خلود در آتش و عقاب ابدی صاحبان گناهان کبیره) گرایش داشتند.
شاگردان
از شاگردان معروف او «ابومحمد حسن بن حمزه طبری» است که صاحب‌نظران به دلیل حسن سابقه شاگردش، وی را نیز قابل اعتماد معرفی نمودهاند.
آثار
وی کتابهای زیادی در باب امامت، فقه و حدیث تألیف نمود که اکنون نام و نشانی از آنها نیست. هم‌چنین کتابی با عنوان «زیاره الامام الرضا (علیه‌السلام)» درباره فضیلت و معجزات آن امام نوشته که به دویست ورقه میرسید.
منابع
- اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص370 شماره 2177؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج3ص22 فصل کنیهها؛
- خلاصه الاقوال، ص301 شماره 16؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص13؛
- الفهرست، طوسی، ص277 شماره 877، و ص282 شماره 909؛
- موسوعه مؤلفی الامامیه، ج2ص215.