سید عبدالله فاطمی‌نیا
سیدعبدالله فاطمی‌نیا (زاده ۱۳۲۵ تبریز - درگذشته ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ تهران) روحانی، خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی و کتابشناس اهل ایران بود. وی در زمینه اخلاق و عرفان، حدیث و شعر عربی فعالیت می‌کرد و از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه به‌شمار میرود.
| نام | عبدالله فاطمی‌نیا |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | آیت‌الله سید عبدالله فاطمی‌نیا |
| زاده | ۱۳۲۵ هجری شمسی |
| درگذشت | دوشنبه 1401/2/26 ه. ش |
| دین و مذهب | اسلام- شیعه |
| استادان |
|
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | تدریس، سخنرانی و ابلیغ اسلام |
| سید عبدالله فاطمی‌نیا | |
|---|---|
 | |
| نام‌های دیگر | آیت‌الله سید عبدالله فاطمی‌نیا |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 1335 ش، ۱۹۵۷ م، ۱۳۷۶ ق |
| محل تولد | تبریز، ایران |
| سال درگذشت | 1401 ش، ۲۰۲۳ م، ۱۴۴۴ ق |
| روز درگذشت | 26 اردیبهشت |
| دین | اسلام، شیعه |
| آثار |
|
تولد و تربیت
سیدعبدالله فاطمی‌نیا در سال ۱۳۲۵ در تبریز چشم به جهان گشود. وی از کودکی تحت تربیت دینی و علمی پدر خود (میر اسماعیل)، که از جمله علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت. سپس نزدیک به ۳۰ سال نزد حسن مصطفوی (از شاگردان سیدعلی قاضی طباطبایی) تحصیل کرد و تحت تعلیم و تربیت وی قرار داشت.
تحصیلات
هم‌زمان با تزکیه و تربیت و طی مراحل سیر و سلوک، به فراگیری علوم دینی از مکتب اهل بیت علیهم‌السلام و تحصیلات حوزوی پرداخت و از محضر علما و بزرگان زمان خویش بهره‌مند گردید. اساتید بارز ایشان عبارتند از:
- حسن مصطفوی؛
- علامه محمد حسین طباطبایی؛
- حضرت آیت‌الله الهی تبریزی (برادر علامه طباطبایی)؛
- حضرت آیت‌الله محمد تقی آملی؛
- حضرت آیت‌الله سید رضا بهاءالدینی؛
- علامه محمد تقی جعفری؛
- حضرت آیت‌الله بهجت.
می توان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان حضرت آیت‌الله قاضی هستند چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیت‌الله قاضی بودند.
فعالیت‌های علمی
او از کارشناسان علوم اسلامی بود که به تحقیق و پژوهش در این زمینه نیز اشتغال داشت.
از دیگر فعالیت‌های او تدریس در حوزه‌های علمیه، حضور در برنامه‌های مذهبی صدا و سیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی بوده است.
در علم رجال و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده‌بود و بر خلاف روش معمول مبنی بر تالیف و نشر آثار، بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال داشت. وی از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه به‌شمار میرود و جلسات متعددی را در این موارد به سخنرانی پرداخته‌است.
تالیفات
آثاری که از او به جای مانده است، غالبا برگرفته از مجالس و سخنرانی‌های او می‌باشد. از جمله آثار او عبارتند از:
- شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره؛
- دوره سه جلدی «کتاب نکته‌ها از گفته‌ها»؛
- روضه‌های استاد فاطمی نیا؛
- فرهنگ انتظار؛
- نغمه عاشقی؛
- ارمغان غدیر؛
- فرجام عشق؛
- یک نکته از هزاران؛
- همچنین از ایشان مقالاتی در نشریات مختلف به چاپ رسیده است.
وفات
او در بامداد دوشنبه 1401/2/26 ه. ش مصادف با 14 شوال 1443 ه. ق پس از تحمل بیش از چهار سال بیماری در تهران درگذشت.