معاذیه
معاذیه از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند.
| معاذیه | |
|---|---|
 | |
شرح حال موسس
یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری بود که در بلخ می‌زیست و در نیشابور درگذشت. وی عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد، مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است».
عقاید
معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود فضل و رحمتی که دارد، کسی را به جهت گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود[۱]،[۲]،[۳]،[۴]،[۵]،[۶].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر؛ البدء و التاريخ؛ با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145.
- ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد؛ وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵؛ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله؛ حلیة الاولیاء؛ ج۱۰، ص۵۱.
- ↑ ذهبی؛ محمد بن احمد؛ العبر، ج۱، ص۳۷۱.
- ↑ ابن عماد حنبلی؛ عبدالحی بن احمد؛ شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰.
- ↑ زرکلی؛ خیرالدین؛ الاعلام؛ ج۸، ص۱۷۲.