جنبش جدیدی
جنبش جدیدی در آسیای مرکزی در دهه‌های پایانی قرن نوزدهم، مسلمانان آسیای مرکزی هم شاهد شکل‌گیری و گسترش جریان‌هایی بودند که در سراسر جوامع اسلامی در حال رشد و بالندگی بود. جنبش جدیدی که ابتدا در میان تاتارهای ولگا حیات خود را آغاز کرده بود، با وجود اجرای سیاست منزوی‌سازی و دور نگهداشتن مسلمانان آسیای مرکزی از تحولات جهان اسلام، به زودی امواج این تکاپو به این منطقه هم انتقال یافت.
شکل گیری جنبش
در قرن نوزدهم گروه‌ها و جوامع اسلامی براساس آموزش‌های سنتی در مکتب خانه‌ها و مدارس دینی، آموزش و پرورش را سامان می‌دادند. بر این اساس قدیمیسم در برابر گرایش‌های جدیدی قرار گرفت. در مدارس «جدیدی» آموزش‌های سنتی و جدید به صورت هم زمان ارائه می‌شد.
[۱]
به تدریج مدارس دینی در آسیای مرکزی با همتایان خود در تاتارستان روابطی را برقرار کردند. در نیمه دوم قرن نوزدهم، در سراسر جوامع اسلامی از ترکستان تا تاتارستان، تلاش‌هایی برای نوسازی اسلام گسترش یافت.
در واقع تا پیش از انقلاب اکتبر 1917 در روسیه، این مناطق تجربه‌هایی مشابه با دیگر مناطق مسلمان‌نشین در جهان را ثبت کردند.
آسیای مرکزی و قفقاز و بخش‌های مسلمان‌نشین روسیه، پاره‌هایی از پیکره جهان اسلام بودند.
منابع
- ↑ Adeeb Khalid, The Politics of Muslim Cultural Reform: Jadidism in Central Asia, Berkeley