افطسیه
از جمله گروه‌هایی که با مامون عباسی مقابله کردند گروهی موسوم به افطسیه بودند. ایشان از پیروان حسین بن حسن مشهور به افطس بودند.
معنای افطس
در منابع لغت افطس به شخصی می گویند که استخوان بینی اش فرو رفته و بینی اش پهن شده باشد.[۱] گویا حسین بن حسن بن علی به دلیل داشتن چنین چهره ای به این اسم ملقب می‌شود.
پيروان حسين بن حسن ملقب به افطس بودند، كه از سادات علوى به شمار مىرفت، و نخست از داعيان محمد بن ابراهيم بن اسماعيل بن ابراهيم بن حسن مثنى ملقب به «ابن طباطبا» از ائمه زيديه بود. پس از مرگ او مردم را دعوت بخود كرد، و در مدينه در سال 200 هجرى خروج نمود و به ابو السرايا پيوست.
افطس بمعنى كسى است كه بينى پهن داشته باشد، و استخوان بينىاش فرو رفته باشد. سپس به مكه رفت و جامه كعبه را برداشت، جامه ابريشمينى را كه ابو السرايا براى او از كوفه فرستاده بود بر خانه بپوشانيد، و عباسيان را تعقيب كرده اموالشان را مصادره نمود، و چون ابو السرايا كشته شد، به محمد بن جعفر بن على بن الحسين پيوست.- ابو السرائيه.
كامل ابن اثير، ج 6، ص 311.
تاريخ طبرى، حوادث سال 200 و 201 ه.
مقالات الاسلاميين، ج 1، ص 150.
فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 67
- ↑ طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۱۳.