ابراهیم باجوری
ابراهیم بن محمد بن احمد الشافعی الباجوری (1784 میلادی - 1860 میلادی) نوزدهمین شیخ الازهر است و وی را شیخ مذهب شافعی دانسته اند[۱].
تولد و تربیت
وی در سال 1784 میلادی (1198 هجری قمری) در شهر باجور استان منوفیه مصر متولد شد. وی در آنجا در دامان پدرش بزرگ شد و قرآن را در همان دوران طفولیت حفظ کرد. سپس در سال 1212 هجری قمری به منظور کسب آداب و علوم دینی در حالی که فقط چهارده سال سن داشت وارد جامع الازهر شد. تا زمان اشغال مصر بدست فرانسه در سال 1798 میلادی (1213 هجری قمری) در آنجا ماند و سپس در سال 1801 میلادی (1216 هجری قمری) به آنجا بازگشت و شروع به تحصیل و تدریس کرد.
اساتید
شیخ عبدالله الشرقاوی والشیخ داود القلعاوی و الشیخ محمد الفضالی والشیخ حسن القویسنی. وی به چنان درجه ای از دانش رسید که شیخ الازهر شد و مشتاقانه می توانست عزت علمای الازهر را حفظ کند.
شاگردان
گروهی از بزرگترین علمای الازهر مانند شیخ رفاعة الطهطاوی را می توان به عنوان شاگرد وی نام برد. وی تفسیر الجلالین و شرح الأشمونی را به طهطاوی آموخت.
آثار
شرح العلامة الباجوری بر جوهرة التوحید المسمى (تحفة المرید شرح جوهرة التوحید).
حاشیة الباجوری با نام تحقیق المقام على كفایة العوام در علم كلام.
حاشیة تحفة المرید على متن جوهرة التوحید للشیخ إبراهیم اللقانی به نام (تحفة المرید على جوهرة التوحید).
حاشیة تحقیق المقام على كفایة العوام فیما یجب علیهم من علم الكلام للشیخ محمد الفضالی الأزهری.
حاشیة بر شرح السعد التفتازانی للعقائد النسفیة.
حاشیة بر متن السنوسیة.
حاشیة بر المواهب اللدنیة على الشمائل المحمدیة.
حاشیة بر شرح ابن قاسم لأبی شجاع در فقه مذهب شافعی.
حاشیة بر الفوائد الشنشوریة در شرح المنظومة الرحبیة.
حاشیة بر متن السمرقندیة در علم بیان.
حاشیة بر متن السلم المنورق در منطق.
حاشیة بر قصیدة البردة از بوصیری.
حاشیة بر قصیدة بانت سعاد لكعب بن زهیر.
إجازة به الشیخ عبد المنعم بن محمد السیوطی المالكی.
إجازة به لشیخ أحمد بن محمد الجرجاوی.
إجازة به لشیخ حسنین أحمد جلبی الحنفی.
إجازة به شیخ عبد السلام بن عبد الرحمن الدمشقی الحنبلی.
إجازة به علی بن عوض البردیسی الجرجاوی.
رساله ای کوچک در علم توحید.
تعلیق على الكشاف فی تفسیر القرآن.
فتح الخبیر اللطیف در علم صرف.
الدرر الحسان فیما یحصل به الإسلام والإیمان.
شرح بدایة المرید از شیخ السباعی.
ریاست بر الازهر
وی ریاست الازهر را برای مدت 12 سال از (1847 م / 1263 هجری قمری) تا (1860 م. / 1276 ق) به عهده گرفت.
درگذشت
وی در روز پنجشنبه 28 ذی القعده ، 1276 هجری قمری درگذشت.