شیبانیه

شيبانيه‏از فرق «ثعالبه» از خوارجند و پيرو شيبان بن سلمه حرورى سدوسى خارجى هستند كه از سران خوارج بود و به روزگار ابو مسلم خروج كرد و وى را در برابر دشمنانش يارى نمود، سپس عهد خود با وى بشكست. ابو مسلم كس فرستاد و او را به بيعت خويش خواند، شيبان گفت: من تو را به بيعت خود مى‏خوانم و فرستادگان او را به زندان افكند. ابو مسلم بسّام بن ابراهيم را فرستاد و وى را بكشت. شيبان خداوند را به آفريدگانش «تشبيه» مى‏كرد و براى اين سخن ديگر «ثعالبه» و اهل سنت او را كافر دانستند و همه خوارج وى را براى يارى با ابو مسلم كافر شمردند. كسانى كه از ثعالبه او را كافر خواندند «زياديه» ياران زياد بن عبد الرحمن بودند. شيبانيه پندارند كه شيبان از گناهان خود توبه كرد ولى «زياديه» گفتند كه: گناهان او ستمهاى وى به مردم است كه با توبه از ميان نرود، زيرا همانسان كه ابو مسلم را در جنگ با امويان يارى كرد وى را در نبرد با «ثعالبه» مساعدت نمود. شيبانيه خلافت زنان و امامت ايشان را جايز دانسته و خروج بر پادشاه ستمگر را روا شمرند. الحور العين، ص 172. الفرق المفترقه، ص 28.

                       فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 266

مقالات الاسلاميين، ج 1، ص 167- 168.