حضرت مریم

حضرت مریم (س) به اعتقاد مسلمانان، مظهر عصمت و پاکدامنی، صداقت و عبودیت است. پدرش عمران نبی(ع) قبل تولد مریم از دنیا رفت. مادرش او را برای خدمت به خانه خدا گماشت. سرپرستی او بواسطه قرعه به زکریای پیامبر(ع) واگذار شد. پرورش مریم (س) به گونه ای خارق العاده و نیکو بود که خداوند آن را به خود نسبت داده است. زکریا برای مریم(س) مکانی دور از نگاه مردان در معبد ساخته بود تا با فراغت خیال به عبادت بپردازد. خداوند از مریم در محرابش با غذای مخصوص پذیرایی می کرد.

حضرت مریم

نام	حضرت مریم
نام	مریم مقدس • به عبری: מרים • تئوتوکوس
لقب	مریم مقدس • مریم باکره • مادر عیسی مسیح • عذراء (پاکدامن)‌ • بتول
تعداد تکرار نام در قرآن	34 مرتبه
زادگاه	ناصره
تاریخ ولادت	سال ۲۰ قبل از میلاد • تشریفاتی ۸ سپتامبر
نام پدر	عمران
نام مادر	حنا
محل تولد	ناصره • جلیل
دین	یهودی
درگذشت	بنابر نقلی حدود سال ۳۵ میلادی

حضرت مریم مادر حضرت عیسی (ع) است که به معجزه الهی و بدون شوهر او را باردار شد. مریم تنها زنی است که نام او در قرآن آمده است.

حضرت مریم (س) یکی از چهار بانوی دو عالم است. داستان زندگی حضرت مریم (س) آنقدر از اهمیت ویژه ای برخوردار است که خداوند مهربان یکی از سوره های خود را به نام حضرت مریم (س) قرار داده است و داستان زندگی حضرت مریم (س) را شرح می دهد.

مریم، مریم مقدس یا مریم عذرا (به عبری: מרים) در قرآن و عهد جدید، نام مادر عیسی مسیح است. مسیحیان و مسلمانان معتقد به نزول وحی بر مریم هستند.

تاریخ تولد حضرت مریم

بر اساس گزارش منابع تاریخی، حضرت مریم(س) در زمان حکومت اشکانیان به دنیا آمد.‏

حضرت مریم در قرآن

حضرت مریم‌(س) در قرآن قبل از این‌که مادر عیسی(ع) باشد، خود جایگاه و منزلتی مستقل دارد. آیات فراوان قرآن بیان‌گر این موضوع‌اند.

نام مریم 34 مرتبه در قرآن آمده و جز او به نام هیچ زنی در قرآن تصریح نشده است. قرآن کریم مریم دختر عمران را الگویی برای مؤمنان معرفی می‌کند که دامان خود را پاک نگه‌داشت، کلمات پروردگار و کتاب‌هایش را تصدیق کرد، و از قانتان و مطیعان فرمان خدا بود: «یا مَرْیَمُ اقْنُتی‏ لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی‏ مَعَ الرَّاکِعینَ»؛ اى مریم براى پروردگارت عبادت و سجده کن و با دیگر رکوع‌کنندگان رکوع انجام ده.

همان‌گونه که می‌دانید، از تاریخ زندگى حضرت مریم(س) مطالب در خور توجهی در دست نیست؛ لذا نمی‌توان به طور قطع در مورد جزئیات زندگى او نظر داد. به تصریح کتاب مقدس، حضرت مریم(س) تا مدّت‌ها پس از مرگ عیسى(ع) زنده و شاهد به صلیب کشیده شدن فرزندش بود، ولى از آن‌جا که دین اسلام به صلیب‌کشیده شدن عیسی(ع) را نمی‌پذیرد، چنین باوری نداشته و در همین راستا گزارشی نیز وجود دارد که این خود عیسی(ع) بود که مادرش مریم(س)‌ را غسل داد.

تولد حضرت مریم در قرآن

بر اساس گزارش‌ها، مادر مریم، نازا بود و تا 30 سال صاحب فرزند نشد؛ لذا به درگاه خداوند دعا کرد تا به وی فرزندی عطا کند. هنگامی که دعایش مستجاب و باردار شد، به پاس این لطف الهی نذر کرد که فرزندش خدمت‌کار معبد بیت المقدس باشد.

قرآن داستان مریم‌(س) از تولد او و نذر مادرش را چنین بیان می‌کند: «[یاد کنید] هنگامى که همسر عمران گفت: پروردگارا، براى تو نذر کردم که آنچه را در شکم خود دارم [براى خدمت خانه تو از ولایت و سرپرستى من‏] آزاد باشد، بنابراین از من بپذیر، بیقین تو شنوا و دانایى. زمانى که او را زایید، گفت: پروردگارا! من او را دختر زاییدم. و خدا به آنچه او زایید داناتر بود و آن پسر [که زاییدن او را آرزو داشت، در کرامت، عظمت، ارزش و شخصیت‏] مانند این دختر نیست [پس در مقام نام گذاریش گفت:] البته من نامش را «مریم» نهادم، و او و فرزندانش را از خطرات مهلک و وسوسه‌‏هاى بنیان برانداز شیطان رانده شده به پناه تو می‌آورم. پس پروردگارش او را به صورت نیکویى پذیرفت، و به طرز نیکویى نشو و نما داد».

گزارش شده است؛ هنگامی که مادر مریم او را به دنیا آورد، بر اساس نذری که کرده بود، نوزاد را در پارچه‌اى پیچید و برای خدمت در معبد، به بیت المقدس نزد انبیا و دانشمندانی که آن‌جا مشغول به عبادت بودند، برد. مادر مریم شرح نذر خود را برای آنها بیان کرد، و از علما و بزرگان بنی‌‌اسرائیل خواست تا سرپرستی او را بر عهده گیرند. از آن‌جا که مریم‌ فرزند عمران و از خانواده بزرگی بود، و پدر مریم(عمران) مقام ریاست بر آنها داشت. این‌جا بود که زکریا(ع) فرمود: من به سرپرستی او سزاوارترم؛ زیرا که خاله‌اش در منزل من است. افراد حاضر در معبد که تعداد آنها 29 نفر بود به این پیشنهاد زکریا راضى نشدند؛ لذا قرعه انداختند و قرعه به نام زکریا افتاد، و در حالی‌که وی فرزندی نداشت، سرپرستی مریم‌(س) را بر عهده گرفت:

بدین وسیله حضرت مریم(س)‌ به بیت المقدس رفت و در قسمت شرقی آن‌جا محوطه‌‌ای را برای خود آماده ساخت و در آن‌جا به عبادت پرداخت. وی در این دوران رشد جسمی مناسبی داشت و مورد لطف و عنایت‌های دیگر الهی نیز قرار گرفت به گونه‌‌ای که هرگاه زکریا در محل عبادت او حاضر می‌شد، طعام‌هایی را در نزد او می‌دید و مریم‌(س) در جواب این سؤال که اینها را از کجا آورده‌ای؟ می‌گفت: اینها از جانب خداوند است.