عمریه
عمريه از فرق «زيديه» و پيرو يحيى بن عمر بن يحيى بن حسين بن حسين بن زيد بن على بودند.
تاریخچه
یحیی بن عمر در ايام متوكل عباسى در سال 235 در خراسان خروج كرد.عبد اللّه بن طاهر او را دستگیر کرد و تحویل متوکل داد. متوکل وی را ابتدا به زندان فرستاد و در ادامه آزاد شد و در زمان المستعين باللّه با عدّهاى از اعراب بيابان گرد در كوفه خروج كرد و زندان ها را باز کرد و از بيت المال، اموال فراوانی برد و مردم را به الرضا من آل محمد (ص) دعوت كرد. گروهى بسيار از او پيروى كردند تا اين كه محمد بن طاهر در مکانی به نام شاهى در نزديكى كوفه با او مقابله كرد و او را شكست داده و به قتل رسانیده سرش را ب نزد المستعين باللّه عباسى فرستاد.او در بين رجال عرب طرفداران فراوان داشت و بسيارى از شعرا از جمله ابن الرومى شاعر معروف عرب در رثای او سرودند.پيروان او معتقدند که پیروان یحیی بن عمر نمرده بلکه زنده است و بعد از خروج، بر بنی عباس غلبه خواهد کرد. [۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 338 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.