شیخ عباس قمی
نام شیخ عباس قمی
نام کامل عباس بن محمدرضا قُمی
اسامی دیگر عباس قمی • محدث قمی
زادگاه قم
محل زندگی نجف • قم • مشهد
دین اسلام
مذهب شیعه
فعالیت‌ سیاسی تبلیغ و مبارزه علیه حکومت پهلوی
اساتید سید محمد کاظم طباطبائی یزدی • میرزا حسین نوری • میرزا محمدتقی شیرازی
شاگردان آقا بزرگ طهرانی • سردار کابلی • سید شهاب الدین مرعشی نجفی • عبدالحسین فقیهی رشتی • ملا علی واعظ خیابانی تبریزی • سید محمد هادی میلانی
درگذشت ۲۲ ذی‌الحجه ۱۳۵۹ق
مدفن نجف • حرم امام علی(ع)

شیخ عباس قمی (م ۱۳۵۹ق)، عالم بزرگ شیعی قرن چهاردهم قمری است. در سال ۱۲۹۴ ه. ق، شهر مقدس قم شاهد تولد کودکی با باور اسلامی و شیعی بود؛ انسانی که از دامان پاک پدر و مادری مومن و دین باور برای دمیدن روح خدایی در کالبد جامعه، به عرصه گیتی گام نهاد.

عباس قمی یکی از محدثان و مورخان بزرگ شیعه بود که با نگارش مفاتیح الجنان اسم خود را در جهان تشیع جاودانه ساخت. وی در طول عمر پربرکت خود بیش از ۶۰ کتاب را به رشته تحریر درآورد مفاتیح الجنان، سفینة البحار و منتهی الآمال از مشهورترین تألیفات اوست.

تحصیل شیخ عباس قمی

شیخ عباس قمی دوران کودکی و نوجوانی را در زادگاهش شهر قم گذراند [۱] و دروس مقدماتی را نزد استادانی بزرگ فرا گرفت.

او در دوران نوجوانی مراحل آغازین تحصیلات حوزوی را به پایان برده بود و در سال 1316 قمری به دنبال فراگیری دانش، عازم نجف اشرف گردید. [۲]

از آنجا که شیخ عباس اشتیاق وصف ناپذیری به شناخت راویان و محدّثان و نقل اخبار اهل بیت(ع) داشت، شیفته حاج میرزا حسین نوری (متوفای 1320ق) گشت و در درس او شرکت جست. [۳] شیخ عباس قمی بر آن بود تا آنچه را از استاد فرا می ‎گیرد بی ‎کم و کاست بنویسد و همانند استاد، بازگویش کند. به همین سبب طولی نکشید که به کمک حافظه قوی و تلاش پیگیر به مقام و منزلت والایی در نزد استاد خود دست یافت؛ تا آنجا که در همان ایام نسخه برداریِ مستدرک الوسائل را در اختیار گرفت.

محدث قمی درک محضر این استاد بزرگ را لطف خداوند می ‎داند و می ‎نویسد: «... پس خداوند متعال ملازمت ثقة الاسلام نوری طبرسی را به من منّت گذارد، مستدرک الوسائل را برای او نسخه برداری ‎کردم که برای چاپ به ایران فرستاده شد». [۴]

وی چهار سال در محضر محدّث نوری بود و در این چهار سال تلاش و کوشش او به حدّی رسید که جزو شاگردان طراز اول استاد به شمار رفت. سپس در سال 1322 قمری به قم بازگشت و مشغول تألیف و تدریس و وعظ و ارشاد مردم شد و تا سال 1329 قمری در این شهر مذهبی اقامت داشت. در این ایام عازم بیت الله الحرام شد و پس از مراجعت از زیارت خانه خدا همچنان در قم سکونت داشت. در سال 1332 قمری بنا به عللی -مخصوصاً به موجب تنگدستی- به مشهد مقدّس مهاجرت کرد و در آنجا سکونت گزید. [۵]

پانویس

  1. ناصرالشریعه، محمد حسن، تاریخ قم، ص 274، دار العلم، قم، 1345ش
  2. واعظ خیابانی، میرزا علی، علمای معاصر، ص 181، به کوشش عقیقی بخشایشی، نوید اسلام، قم، 1382 ش
  3. واعظ خیابانی، میرزا علی، علمای معاصر،ص 181، به کوشش عقیقی بخشایشی، نوید اسلام، قم، 1382 ش
  4. واعظ خیابانی، میرزا علی، علمای معاصر، ص 181 و 182، به کوشش عقیقی بخشایشی، نوید اسلام، قم، 1382 ش
  5. تاریخ قم، 274