نجاریه

نجاريه پيروان حسين بن محمد نجار متوفای 289 هجری قمری مي باشند.

موسس

موسس این فرقه شخصی به نام حسین بن محمد بن عبدالله النجار الرازی و کنیه وی ابوعبدالله از اهالی قم می‌باشد.

تاریخچه

ابو الحسن اشعری معتقد است که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار و از مرجئه هستند. وی پیروان ایشان را حسینه می نامد و از عنوان نجاریه استفاده نکرده است. و نیز بعضی او را حسن بن محمد بن عبدالله بن نجار خوانده اند. و باز نوشته اند که نجاريه پیروان حسين بن محمد نجار هستند و اکثر معتزله ري و اطراف آن، پیرو مذهب وی می باشند. نجاریه بر چند فرقه دیگر تقسیم شده اند، زعفرانیه، برغوثیه و مستدرکه.

اعتقادات

نجاریه نیز چون سایر فرقه ها دارای عقاید مخصوص به خود هستند که به برخی از آن به صورت مختصر اشاره می شود 1. معتقدند ايمان معرفت به خدا و پيغمبران اوست كه همه مسلمانان بر آن اجماع كردند و خصلتى از خصال ايمان طاعت مى ‏باشد و ايمان افزوده می شود ولی کاسته نمی شود. 2. معتقدند که خداوند به ذات و وجود خویش در هر مکانی آگاه است. 3. معتقدند که خداوند با چشم دیده نمی شود،اما جایز است که خداوند قوه ای را که در قلب برای شناخت قرار داده است، در چشم قرار دهد تا دیدنش ممکن شود. 4.حسین بن نجار، افعال بندگان را مخلوق خدا می داند و به نظریه کسب معتقد است و با اشاعره و جبر گرایان موافقت دارد . وی افعال انسان را چه خوب یا بد مخلوق خداوند می داند.بنا بر این وی هر چند از معتزلیان است اما با معتزله در نظریه تفویض هماهنگ نیست. 5.حسین بن نجار در مسئله قضا و قدر با اهل حدیث موافق است. بنا بر این، تحلیل درستی از قضا و قدر ندارد و در این مسئله به جبر معتقد است. 6. حسین بن نجار در موضوع امامت به امامت ابوبکر معقتد است. 7.نجاریه اعتقادی به عذاب قبر ندارند.