انور سادات
محمد انور السادات سیاستمدار و درجه دار نظامی مصری بود. او سومین رئیسجمهور مصر بود و این سمت را از ۱۵ اکتبر ۱۹۷۰ میلادی تا روز ترورش توسط جهاد اسلامی مصر در ۶ اکتبر ۱۹۸۱ میلادی به عهده داشت.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۳۵، ۲۹ دسامبر ۲۰۲۱؛
نام | انور سادات |
---|---|
نام کامل | محمد انور السادات |
تاریخ تولد | ۲۵ دسامبر ۱۹۱۸ میلادی |
دین | اسلام•سنی |
محل تولد | روستای میت ابوالکوم•استان منوفیه•مصر |
ملیت | مصری |
حزب سیاسی | حزب دموکراتیک ملی |
دیگر عضویتهای سیاسی | اتحادیه سوسیالیست عرب |
سمت | سومین رئیسجمهور مصر |
خدمات نظامی | نیروی زمینی مصر |
درجه | سرهنگ |
خیانت معروف انورسادات | قرارداد کمپ دیوید و صلح با اسرائیل |
فوت | ۶ اکتبر ۱۹۸۱ (۶۲ سال) |
محل فوت | قاهره•مصر |
دلیل فوت | ترور توسط جبهه جهاد اسلامی |
ترور کنننده | خالد اسلامبولی |
وی اولین حاکم یک کشور عرب بود که پیمان سازش با دولت اسرائیل امضاء نمود و این کشور را به رسمیت شناخت؛ در نتیجه به دلیل همین تلاشها برای برقراری سازش، جایزه صلح نوبل توسط بنیاد نوبل در سال ۱۹۷۸ میلادی به او اعطا گردید. هرچند این پیمان در افکار عمومی غرب و اسرائیل یک موفقیت جدی برای اسرائیل محسوب و انور سادات به عنوان فردی صلح طلب معرفی میشد اما افکار عمومی اغلب اعراب مسلمان مخالف این قرارداد بود.
در سپتامبر سال ۱۹۸۱، سادات اقدام به سرکوب و دستگیری گروههای مختلف سیاسی در جهت آرام کردن و کنترل کامل اوضاع مصر نمود که موج دستگیریها در خارج از مصر با محکومیتهای بینالمللی مواجه شد.
بیوگرافی انور سادات
محمد انور سادات متولد بیست و پنجم دسامبر سال ۱۹۱۸ می باشد این شخص در طول دوران فعالیت خود در مصر در سمت هایی از جمله ریاست مجلس معاون رئیس جمهور و نخست وزیر در فعالیت داشته است او عضو حزب دموکرات ملی بود و درجه نظامی سرهنگ را نیز داشته است.
آغاز فعالیت سیاسی انور سادات
انور سادات در سال ۱۹۶۰ به عنوان رئیس مجلس مصر فعالیت خود را آغاز کرد و ۹ سال در این سمت حضور داشت
در دوران جمال عبدالناصر به این منصب رسید و پس از آن نیز از سوابق اجرایی از جمله معاونت رئیس جمهور در سال ۱۹۶۹ در دوران جمال عبدالناصر به برگزیده شد.
صلح کمپ دیوید
پس از جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل که منجر به از دست رفتن بخشهای وسیعی از فلسطین و سرزمین های عربی شد . در اکتبر 1973 انور سادات رئیس جمهور وقت مصر برای بازپس گرفتن صحرای سینا از اسرائیل و جبران شکست های گذشته اعراب، جنگ تازه ای را علیه اسرائیل آغاز کرد.
اما علی رغم موفقیت های اولیه به دلیل کمک های آمریکا به اسرائیل، این جنگ نیز به سود اسرائیل پایان یافت. انور سادات این دفعه از طریق صلح و آشتی با اسرائیل برآمد و در نوامبر سال 1977 با یک سفر غیر منتظره به بیت المقدس و سخنرانی در پارلمان اسرائیل باب مذاکرات را گشود. این ابتکار صلح سادات که در دنیای عرب با خشم و نفرت تلقی گردید و به اخراج مصر از اتحادیه عرب انجامید در سال 1979 به تشکیل کنفرانس سه جانبه کارتر، سادات، بگین، در کمپ دیوید اقامتگاه ییلاقی رئیس جمهور آمریکا منتهی شد.
و اسرائیلی ها پس از امضای قرارداد صلح جداگانه با مصر که متضمن شناسایی رسمی اسرائیل از طرف مصر بود تا پایان سال 1982 صحرای سینا را تخیله نمودند. در اکتبر 1981 انور سادات رئیس جمهور مصر به دلیل عقد پیمان کمپ دیوید و خیانت به اعراب و مسلمانان با به رسمیت شناختن اسرائیل و سازش با آن، به دست سروان خالد اسلامبولی ترور شد. [۱] در ادامه جهت آشنایی بیشتر با زمینه ها و ابعاد دیگر آن مطالب زیر آورده می شود: از مسائل مهم سیاسى که علیه ملت محروم فلسطین و به نفع اسرائیل و یهود غاصب از سابق مطرح مى شد، موضوع صلح و صلحنامه از طرف کشورهاى طرفدار صهیونیسم بود.
پیش از طرح صلح کمپ دیوید در تاریخ 1948 م .، 1327 ش .، از سوى کشورهاى سوئد، آمریکا، چکسلواکى و هند پیشنهادى اعلام گردید که مفاد آن خواهان تشکیل دو دولت مستقل عرب و یهود در سرزمین فلسطین بود - که به موجب این طرح ، شهر بیت المقدس تحت قیمومیت سازمان بین الملل قرار مى گرفت - امّا هنوز از طرح پیشنهادى نگذشته بود که اسرائیل بطور مداوم به تجاوزات خود ادامه داد بطورى که تا قبل از جنگ بزرگ سال 1967 م . 1346 ش .، حدود 1036 کیلومتر مربع خشکى و حدود 1050 کیلومتر مربع از نواحى مختلف فلسطین را به اشغال نیروى مهاجم خود درآورد.
شاه مخلوع در ایران به خواسته در ایران بخواسته ارباب خود آمریکا، همگام با هند و چکسلواکى خواهان طرح صلحى شد که در آن مسلمانان و یهودیان به صورت یک دولت فدرال در سرزمین فلسطین زندگى کنند! البته طرفدارى شاه مخلوع و هم فکران آمریکایى او از صهیونیسم غاصب آنقدر جاى تعجب نبود؛ بلکه باید تعجب کرد از کار انور سادات معدوم که او در صلح ننگین کمپ دیوید که مستقیما از جانب کارتر و بگین مطرح شده بود شرکت کرد و آنچه از جانب اسرائیل غاصب به کشور مصر در زمان جمال عبدالناصر تجاوز شد - که هنوز خرابى هاى آن ترمیم نشده است - نادیده گرفت و کشور مصر را تحت قیمومیت آمریکا درآورد.
اینجا باید به نکته هاى زیر توجه شود تا تشابه صلح کمپ دیوید و طرح فهد معلوم گردد.
1 - محور و اساس هر دو طرح ، شناسایى حاکمیت و استقلال و تمامیت اراضى و سیاسى رژیم صهیونیستى بود.
2 - در طرح فهد و صلح کمپ دیوید هیچ سخنى از سازمان هاى آزادیبخش فلسطین به عنوان نماینده مردم محروم فلسطین - نشده بود. بلکه تنها به عناوین ساکنان ساحل غربى رود اردن و نوار غزه ، همراه با تجزیه قدس که در طرح فهد قدس شرقى نوشته شده بود، اکتفا گردید.
3 - در طرح کمپ دیوید یک دوره انتقالى 5 ساله و در طرح فهد یک دوره چند ماهه پیشنهاد شده بود؛ و در هر دو طرح حضور نیروهاى سازمان ملل متحد و یا نیروهاى کشورهاى دیگر یادآور شده است .
4 - از بیانات طرفداران آمریکا به خوبى پیداست که نتیجه طرح فهدو صلح نامه انور سادات مانند پیشنهادات صلح کشورهاى سوئد، چکسلواکى و هند است که همه در جهت منافع صهیونیست هاى بین المللى است .
بعد از مرگ جمال عبدالناصر، در سال 1964 م .، 1343 ش .، انور سادات روى کار آمد (310) و بدنبال آن ، انور سادات خائن مناخیم بگین تروریست معروف دنیا و عامل قتل عام دیر یاسین را در سال 1948 م .، 1327 ش .، به کشور مصر دعوت کرد و از آن پس جریان صلح بین مصر و اسرائیل شروع شد. و در پس این دیدارها در سال 1981 م .، 1360 ش .، اسحاق ناون ، رئیس جمهور اسرائیل از مصر دیدن کرد و از حسنى مبارک جانشین سادات براى دیدار از اسرائیل دعوت نمود. امّا، حسنى مبارک در زمینه این ملاقات گفت : ما با مشکلاتى روبرو خواهیم شد؛ لیکن با خواست مشترک مصر و اسرائیل و کمک آمریکا به توافق دست خواهید یافت !!
اوج شهرت انور سادات
انور سادات در طول دوران فعالیت خود و فعالیت های زیادی در رابطه با پیمان سازش با اسرائیل انجام میداد و این کشور را به رسمیت می شناخت و به همین دلیل توسط بنیاد نوبل در سال ۱۹۷۸ جایزه صلح نوبل به او داده شد در حالی که بسیاری از افکار عمومی و اعراب با این کار مخالف بودند.
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: محمود طلوعی، فرهنگ جامع سیاسی، ص 161 - 160