سید سلطان علی
سيد سلطان علي السلطان علي بن يحيى ملقب به أبو الحسن بن أبي الحازم در شهر بصره به سال (459 هـ/ 1067م) متولد شد در آنجا بزرگ شد و نزد شیوخ زمان خود به تحصیل علوم پرداخت و زاهد و عارف بود و راه صوفیه را پیش گرفت و در این مسیر از پسر عمویش السيد حسن بن السيد محمد عسله المكي الرفاعي استفاده کرد.وی در زمان خود به مقامی معتبر نایل شد و سلطان العارفين نامیده شد و در زمان خلیفه عباسی الفضل المسترشد بالله (485-529 هجری قمری) به شهر بغداد رفت. سید سلطانعلی برای پایان دادن به مشکلات و نصیحت خلیفه الفضل المسترشد بالله به بغداد آمد.اما خلیفه نصیحت او را نپذیرفت، پس در بغداد متالم و بیمار شد و در سال 519 هجری قمری / 1125 م وفات یافت و مالك ابن المسيب او را در خانه اش دفن کرد و گنبد و مسجدی بر قبرش بنا کرد.هنوز هم در محل خود در بغداد به مسجد سید سلطانعلی معروف است[۱]. قاضی علی علاء الدین آلوسی در تعلیقیه بر کتاب كلشن خلفا وقتی شیخ علی این متن را ذکر می کند، آورده است:ظاهراًاین مسجد سید سلطان علی منسوب است به شیخ علی زیرا او ولی بغداد بوده و در همانجا نیز درگذشته و محل مسجد نیز تحت اشراف دار الخلافه خلیفه عباسی بوده است.
| نام | سيد سلطان علي |
|---|---|
| نامهای دیگر | أبو الحسن بن أبي الحازم |
| درگذشت | 519ق |
بازسازی مسجد در زمان امپراتوری عثمانی در دوره فرمانده معروف قره علی بود که مسجد تکیه و مدرسه معروف به او (مدرسه قره علی) را در سال 998 هجری قمری / 1590 م ساخت.در روایتی وجود دارد که وی پدر سید احمد الرفاعی است، در حالی که در کتاب هامش الغرائب آمده است که محقق محمد بهجة الاطهری در کتاب أعلام العراق نقل کرده که جناب سلطانعلی سلطان علی بن اسماعیل بن امام جعفر صادق و برادر محمد الفضل است. الاطهری افزود: آنچه برخی ادعا می کنند این علی پدر احمد الرفاعی است دروغ است[۲].