جنگ نهروان
جنگ نهروان در این نبردکه در سال 38 هجری اتفاق افتاد، طرف جنگ، یاران دیرینه امام علی (ع) بودند که از شدّت عبادت پیشانی هایشان پینه بسته بود و آهنگ تلاوت قرآن آنان در همه جا می پیچید، جنگ با این گروه دشوارتر از آن دو دسته بود، ولی امام علی (ع) پس از ماه ها صبر و شکیبایی و ایراد سخنرانی و اعزام شخصیّت های مؤثر، از اصلاح آنان مأیوس شد و چون آنان قیام مسلّحانه کردند به نبرد با آنان پرداخت و به تعبیر خود چشم فتنه را از کاسه درآورد.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۲:۱۵، ۴ ژانویه ۲۰۲۲؛
| نام | جنگ نهروان |
|---|---|
| زمان | ۹ صفر ۳۸ قمری |
| مکان | نهروان•عراق |
| نتیجه | پیروزی علی بن ابی‌طالب |
| طرفین درگیر | امیر المومنین علی بن ابی طالب•خوارج |
| فرماندهان سپاه اسلام | علی بن ابی‌طالب•مالک اشتر نخعی•قیس بن سعد انصاری•ابوایوب انصاری•محمد حنفیه•عبدالله بن عباس•حجر بن عدی•اشعث بن قیس•شبث بن ربعی•جندب بن کعب ازدی |
| فرماندهان کفار | عبدالله بن وهب راسبی•عبدالله بن شجره سلمی•حرقوص بن زهیر سعدی |
| تعداد نیروهای سپاه اسلام | ۱۲٬۰۰۰ |
| تعداد نیروهای سپاه کفار | ابتدا ۴٬۰۰۰ و حین نبرد ۱٬۰۰۰ تا ۱٬۸۰۰ |
| شهدا و کشته شدگان | شهادت کمتر از ده نفر از سپاه امام علی(ع)•فرار چهار صد نفر و کشته شدن اکثر خوارج حاضر در صحنه نبرد |
| نتیجه | پیروزی مسلمانان |
همين گروه بودند كه مسئله حكميت را مطرح كردند و در نهايت، بيعت خود را شكسته و دشمنى خويش را با حضرت على (ع) آشكار نمودند و در صحراى حروراء جنگى را بر عليه او بر پا كردند و چون محل جنگ حروراء نام داشت اين گروه بنام حروريَّة معروف شدند.
رئيس اين جمعيت حرقوص بن زهير السّعدى ملقب به ذى الثديّة است. حضرت امير (ع) ابتدا به سوى آنها رفت و آنها را موعظه نمود و از آنها خواست كه به بيعت خود باز گردند ولى آنها جواب حضرت را با تير دادند و آن حضرت نيز به جنگ با ايشان برخاست.
زمینه جنگ
هنگامی که امام علی (ع) به خلافت رسید، معاویه حاکم شام بود. سال‌ها پیش از آن (در سال ۱۸ قمری)، خلیفه دوم او را امیر دمشق کرده بود و در زمان خلیفه سوم، معاویه حاکم منطقه شام شده بود. امیرالمؤمنین تصمیم گرفت عبدالله بن عباس را حاکم شام کند؛ پس نامهای به معاویه نوشت و در آن نامه، از او خواست تا همراه اَشراف شام به مدینه بیاید و با حضرت بیعت کند؛ اما معاویه نه تنها از بیعت سر باز زد، خون‌خواهی از عثمان را پیش کشید.
امیرالمؤمنین (ع) در نامه گفته بود مردم بدون مشورت او عثمان را کشتند، ولی اکنون از روی مشورت و اجتماع، او را به خلافت انتخاب کرده‌اند. در یکی از نامه‌هایی که امام علی (ع) به معاویه نوشت این‌گونه آمده است:
"بیعت من یک بیعت عمومی است و شامل همه مسلمانان می‌شود، اعم از کسانی که در موقع بیعت در مدینه حاضر بوده و یا کسانی که در بصره و شام و شهر‌های دیگر باشند و تو گمان کرده‌ای که با تهمت زدن قتل عثمان نسبت به من می‌توانی از بیعت من سرپیچی کنی؟ همه می‌دانند که او را من نکشته‌ام تا قصاصی بر من لازم آید و ورثه عثمان در طلب خون او از تو سزاوارترند و تو خود از کسانی هستی که با او مخالفت کردی و در آن موقع که از تو کمک خواست، وی را یاری نکردی تا کشته شد. "
معاویه پاسخی به نامه نداد. پس از خاتمه جنگ جمل، امام (ع) در کوفه مستقر شد و کوشید معاویه را به اطاعت قانع کند. پس از آنکه امام (ع) مطمئن شد معاویه قصد بیعت و اطاعت ندارد و بزرگان کوفه مدافع حضرت در جنگ با شام‌اند، در خطبهای عمومی، مردم را به جهاد فرا خواند.
زمان وقوع جنگ
نزديك به يك سال از جنگ صفین مى گذشت و هنوز شعله هاى آن جنگ خونين ، يكسره خاموش نشده بود كه آتش جنگ خانگى ، و اين بار از درون سپاه امام علی (ع) و به سردستگى مسلمانان افراطى ، شعله ور گشت و بدين سان ، امام علی (ع) از آغازِ به دست گيرى زمام قدرت سياسى ، هر سال با يك جنگ داخلى رويارو شد .
زمان وقوع جنگ نَهرَوان به طور دقيق معلوم نيست . برخى از تاريخنگاران ، زمان وقوع آن را سال ۳۸ هجرى و بعضى سال ۳۷ هجرى و دسته اى هم سال ۳۹ هجرى دانسته اند .
به نظر مى رسد كه رأى نخست به صحّت نزديك تر باشد . بسيارى از سيره نگاران ، يا چنان كه طبرى گفته : بيشينه ايشان ، بر همين قول اند . از اين گذشته ، جُستار دقيق در سير وقايع دوران حكومت امام علی (ع) نيز اين رأى را تأييد مى كند .
و امّا ماهِ وقوع نبرد نهروان ؛ بيشينه تاريخنگاران از آن ياد ننموده اند ؛ ليكن برخى از ايشان اشاره كرده اند كه اين نبرد در ماه صفر سال ۳۸ هجرى رخ داد و بعضى تاريخ وقوع آن را ماه شعبان همان سال دانسته اند . به نظر مى رسد قول نخست درست است ، يعنى ماه صفر سال ۳۸ هجرى ؛ زيرا زمان داورى به ماه رمضان نهاده شده بود و از آن پس ، امام علی (ع) سپاهى را تجهيز كرده ، به جانب شام روانه ساخته بود كه در اين ميان ، با سركشى خوارج رويارو گشت . اين نبرد ، بسيار كم پاييد و چيزى نگذشت كه آتشِ آن خاموش شد .
مكان جنگ
نبرد نهروان در [ جايى به نام] «نهروان» رخ داد كه منطقه اى گسترده ميان بغداد و واسط بود و از در چهار فرسخى شرق بغداد قرار داشت .