تاج الدین سبکی
أبو نصر تاج الدين عبد الوهّاب بن علي بن عبد الكافي السبكي (1327 - 1370م / 727 هـ - 771 هـ) فقيه شافعي، و مؤرخ عربي وقاضي القضات دمشق ، او با پدرش تقی الدین سبکی که از فقهای عصر خود بود.
زندگی نامه
وی در کودکی به دمشق رفت و در همانجا ادامه حیات داد تا یکی از مشهورترین قضات دمشق شد و در همان شهر درگذشت. او زبانی گویاو مستدل داشت و پس از پایان دوران قضاوت به استمرار و تکمیل مطالعات فقهی- حقوقی خود پرداخت[۱]
آثار
او کتاب های زیادی دارد از جمله:
كتاب معيد النعم ومبيد النقم[۲]
السيف المشهور في شرح عقيدة أبي منصور
شرح مختصر ابن الحاجب
الإبهاج في شرح المنهاج، شرح منهاج البيضاوي در اصول فقه.
القواعد المشتملة على الأشباه والنظائر.
طبقات الشافعية الكبرى والوسطى والصغرى.
جمع الجوامع در اصول فقه.
أوضح المسالك إلى المناسك در فقه
كتاب الأربعين در حديث
قاعدة في الجرح والتعديل
معجم الشيوخ[۳]
درگذشت
وی در شب سه شنبه هفتم سال 771 هجری قمری درگذشت و پس از ورق زدن صفحه ای درخشان در تاریخ علمای مسلمان در چهل و چهار سالگی در تربت السبکیه در منطقه کوه قاسیون مشرف به شهر دمشق مدفون گردید[۴].
پانویس
- ↑ تاج الدين ابن السبكي
- ↑ معيد النعم ومبيد النقم
- ↑ تاج الدين السبكي
- ↑ خفاجي، محمد عبد المنعم، الأزهر في الف عام،عالم الكتب بيروت - مكتبة الكليات الأزهرية، ج2، ط2، ص 276