شهاب الدین عمر سهروردی
شهاب الدین أبو حفص عمر السهروردی البغدادی (539 هـ— 1 محرم 632 هـ)یکی از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته در قرن هفتم هجری، مؤسس فرقه صوفیانه سهروردی[۱]، صاحب کتاب «عوارف المعارف». ذهبی او را «شیخ، امام، عالم، الگو، زاهد، عالم، محدث، شیخ الاسلام، از موحدین صوفیان» توصیف کرده است. شهاب الدین در زمان خود در علم حق، شیخ بود و در تربیت حواریون و در مناجات و دعا برای خلق و ابتهال پیشوا و زبانزد بود.
نسب
هو شهاب الدین أبو حفص وأبو عبدالله عمر بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله - وهو عمویه - بن سعد بن حسین بن القاسم بن النضر بن القاسم بن محمد بن عبدالله ابن عبد الرحمن بن القاسم بن محمد بن أبی بکر الصدیق القرشی التیمی البکری السهروردی الصوفی البغدادی[۲].
تولد و تحصیل
او در رجب سال 539 هجری قمری متولد شد و از سهرورد با عمویش اباالنجیب همراه شد و از او پیروی کرد و فقه و وعظ و عرفان را از او فراگرفت. مصاحبت اندکی با عبدالقادر گیلانی داشت، در بصره از ابومحمد بن عبد، هبت الله بن احمد شبلی، ابوالفتح بن البتی، خزایفه بن الحطره، ابوالفتوح الطایی، ابوزرعه مقدسی، معمر بن الفاخر و احمد بن مقرب و یحیی بن ثابت استفاده کرد. شاگردان او به عنوان مبلغین اسلام در مسیر تصوف القادری السهروردی در سراسر جهان، شرق و غرب، به ویژه سرزمین هند پراکنده شدند[۳].
وفات
شهاب الدین در شب اول سال 632 هجری قمری / 1234 م در بغداد وفات یافت و در مقبره الوردیة به خاک سپرده شد و بر مزار او گنبدی مخروطی شکل به سبک گنبدهای سلجوقی ساخته شد. مسجد بزرگی در کنار آن به نام او نامگذاری شد که مسجد شیخ عمر السهروردی معروف است[۴].
پانویس
- ↑ السهروردي
- ↑ شهاب الدين عمر السهروردي
- ↑ سير وطير : التنظير، حياة الجماعة، وبنى المؤسسة في تصوف أبي حفص عمر السهروردي ، للدكتورة عرين شوكت سلامة فدسي ،2014، ص 23
- ↑ منارة السهروردي ببغداد مهددة بالسقوط