ابراهیم باجوری
ابراهیم بن محمد بن احمد الشافعی الباجوری (1784 میلادی - 1860 میلادی) نوزدهمین شیخ الازهر است و وی را شیخ مذهب شافعی دانسته اند[۱].
تولد و تربیت
وی در سال 1784 میلادی (1198 هجری قمری) در شهر باجور استان منوفیه مصر متولد شد. وی در آنجا در دامان پدرش بزرگ شد و قرآن را در همان دوران طفولیت حفظ کرد ، سپس در سال 1212 هجری قمری به منظور کسب آداب و علوم دینی در حالی که فقط چهارده سال سن داشت وارد جامع الازهر شد.تا زمان اشغال مصر بدست فرانسه در سال 1798 میلادی (1213 هجری قمری) در آنجا ماند و سپس در سال 1801 میلادی (1216 هجری قمری) به آنجا بازگشت و شروع به تحصیل و تدریس کرد.
اساتید
شيخ عبدالله الشرقاوي والشيخ داود القلعاوي والشيخ محمد الفضالي والشيخ حسن القويسني.وی به چنان درجه ای از دانش رسید که شیخ الازهر شد و مشتاقانه می توانست عزت علمای الازهر را حفظ کند.
شاگردان
گروهی از بزرگترین علمای الازهر مانند شیخ رفاعة الطهطاوي را می توان نام برد. وی تفسیر الجلالین و شرح الأشموني را به طهطاوی آموخت.
آثار
شرح العلامة الباجوري بر جوهرة التوحيد المسمى (تحفة المريد شرح جوهرة التوحيد).
حاشية الباجوري با نام تحقيق المقام على كفاية العوام در علم كلام.
حاشية تحفة المريد على متن جوهرة التوحيد للشيخ إبراهيم اللقاني به نام (تحفة المريد على جوهرة التوحيد).
حاشية تحقيق المقام على كفاية العوام فيما يجب عليهم من علم الكلام للشيخ محمد الفضالي الأزهري.
حاشية بر شرح السعد التفتازاني للعقائد النسفية.
حاشية بر متن السنوسية.
حاشية بر المواهب اللدنية على الشمائل المحمدية.
حاشية بر شرح ابن قاسم لأبي شجاع در فقه مذهب شافعي.
حاشية بر الفوائد الشنشورية در شرح المنظومة الرحبية.
حاشية بر متن السمرقندية در علم بيان.
حاشية بر متن السلم المنورق در منطق.
حاشية بر قصيدة البردة از بوصيري.
حاشية بر قصيدة بانت سعاد لكعب بن زهير.
إجازة به الشيخ عبدالمنعم بن محمد السيوطي المالكي.
إجازة به لشيخ أحمد بن محمد الجرجاوي.
إجازة به لشيخ حسنين أحمد جلبي الحنفي.
إجازة به شيخ عبدالسلام بن عبدالرحمن الدمشقي الحنبلي.
إجازة به علي بن عوض البرديسي الجرجاوي.
رساله ای کوچک در علم توحيد.
تعليق على الكشاف في تفسير القرآن.
فتح الخبير اللطيف در علم صرف.
الدرر الحسان فيما يحصل به الإسلام والإيمان.
شرح بداية المريد از شيخ السباعي.
ریاست بر الازهر
وی ریاست الازهر را برای مدت 12 سال از (1847 م / 1263 هجری قمری) تا (1860 م. / 1276 ق) به عهده گرفت.
درگذشت
وی در روز پنجشنبه 28 ذی القعده ، 1276 هجری قمری درگذشت.