غیبیه
غيبيه از فرق «نصيريه» بودند.
تاریخچه
این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می شدند، زیرا پيشواى شان مردى به نام على حيدرى بود كه در قرن نهم هجرى قمری زندگی می کرد.
عقاید
غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلى كرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غيبت اوست و علاوه، غايب خدايى است كه همان على (ع) باشد. آنان مانند «اسماعيليه» خداوند را از صفات مجرد مى دانستند.
تقسیمات
غیبیه به دو طایفه شمالیه( شمسیه) و میمیه تقسیم شده بودند. [۱] [۲]