محمد بن عبدالباقی الزرقانی

محمدبن عبدالباقی الزرقانی (1055 هـ - 1122 هـ / 1645م - 1710م) محدث، فقیه، اصولی، صوفی، از بزرگان مذهب مالکی، او به سال 1055 هـ در قاهره متولد و درگذشته به سال 1122 هـ است. نسب او به زرقان روستایی از روستاهای منطقه منوف کشور مصر می رسد. او یکی از گوهرهای دریای عالمان متبحر و نوگرا قرن یازدهم درمذهب مالکی به شمار می آید. عبدالحی الکتانی بر این باور است که آثار باقی مانده از او گواهی بر نوگرایی و تبحر علمی او بوده است .

اسم و نسب

او محمدبن عبدالباقی بن یوسف بن احمد شهاب الدین بن محمد بن علوان مشهور به الزُّرقانی المصری الازهری المالکی بود و کنیه اش ابوعبدالله نام داشت.

تربیت

محمد بن عبدالباقی زرقانی در فضایی عالمانه رشد کرد و از خانواده‌اش که خانواده‌ای عالم بودند آغاز شد زرا آنان در میان مردم مصر به علم شهرت داشتند و به تألیف و تدریس و نشر احکام و اصول معروف بودند.محمد بن عبدالباقی زرقانی از همان دوران جوانی به علم و دانش علاقه مند بود، به کلام خدا علاقمند شد و قرآن مجید را حفظ نمود، سپس اصول زبان و عبادات را فرا گرفت.سپس به محافل علما در جامع الازهر وارد و در آنجا متون ، شروح و مطالب مهم و اساسی را در همه زمینه ها توسط علمای الازهر فرا گرفت.