احمد الدردیر
احمد الدردیر از برجسته ترین فقیهان و اصولیان اهل سنت و از صوفیان نامدار، دارای تألیفات فراوانی در تصوف، ادبیات، فقه و کلام است.
زندگی
او احمد بن محمد بن احمد بن ابی حامد العَدوی المالکی الأزهری الخَلْوَتِی معروف به احمد الدردیر است که در روستای بنی عدی ساکن قبیله بنی عدی العدی قرشیه در اسیوط مصر علیا در سال 1127 ق / 1715 م متولد شد[۱]. نسب او به عمر بن خطاب ختم می‌شود. ملقب به (الدردیر) بود. چون قبیله ای از عرب در بنی عدی سکنی گزیدند و بزرگ ترین آنها مرد مبارکی از علم و شایستگی به نام الدردیر بود، لذا شیخ احمد را به این لقب نامیدند. قرآن به شکلی دقیق حفظ کرد و طلب علم نزد او محبوب بود، لذا در مسجد الازهر در درس علمای ممتاز حاضر شد.
اساتید
علوم فقهی را از شیخ السعیدی العدوی فرا گرفت و از آن بهره گرفت و از شیخ احمد الصباغ و محمد الدفراوی علم حدیث را فرا گرفت و ملوی و جوهری را شاگردی نمود و شمس الدین حنفی راه اهل تصوف را بر او باز کرد و او از بزرگان صوفیه در طریقه خلوتی شد.
شاگردان
الشیخ شمس الدین أبوعبدالله محمد بن أحمد بن عرفة الدسوقی. أبوالخیرات مصطفى العقباوی که شرح أقرب المسالک را تکمیل کرد. أبوالعباس أحمد بن محمد الصاوی. أبوالفلاح صالح بن محمد بن صالح السباعی. أبوالربیع سلیمان بن محمد الفیومی.
تالیفات
شرح مختصر خلیل که عمده فقه مالکی است که در آن خلاصه ای از آنچه اجهوری و زرقانی ذکر کرده اند آورده و در آن به صحیح ترین اقوال اکتفا کرده است.
أقرب المسالک لمذهب الإمام مالک. متنی در فقه مالکی که در سال 1193 هجری قمری به پایان رسید و در سال 1321 قمری در قاهره به چاپ رسید. سپس چاپ های آن فراوان بود.
الشرح الصغیر على أقرب المسالک. او به باب جنایت رسید و سپس توسط شاگردش شیخ مصطفی العقباوی آن را تکمیل کرد و این توضیح آن چیزی است که در فتوا مورد تأیید همه مالکیان قرار گرفت و در سال1281ق در قاهره به چاپ رسید.
تحفة الإخوان فی آداب أهل العرفان در تصوف. در علم توحید بر عقیده اشعری و نیز شرح آن.
شرح على ورد الأذکار از شیخ کریم الدین الخلوتی.
شرح مقدمة نظم التوحید از سید محمد کمال البکری.
رسالة فی المعانی والبیان در علوم بلاغت.
رسالة أفرد فیها طریق حفص در موضوع قراءات.
رسالة فی المولد النبوی الشریف.
رسالة فی شرح قول الوفائیة «یا مولای یا واحد یا مولای یا دائم یا علیُّ یا حکیم».
شرح على رسالة الشیخ البیلی فی مسألة «کل صلاة بطلت على الإمام بطلت على المأموم».
شرح على منظومة للشیخ أحمد البیلی فی المستثنیات.
شرح على رسالة فی التوحید من کلام العلامة الدمرداش.
رسالة فی الاستعارات الثلاث.
شرحٌ على آداب البحث والتألیف.
شرحٌ على الشمائل المحمدیة که ناتمام است.
رسالة فی صلوات شریفة اسمها (المورد البارق فی الصلاة على أفضل الخلائق).
التوجه الأَسْنَى بنظم الأسماء الحسنى. به نام منظومة الدردیر یا منظومة الأسماء الحسنى دردیر.
مجموعه شرح حال مشایخ خود.
شرح على رسالة قاضی مصر عبدالله أفندی المعروف بططر زاده فی قوله تعالى {یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیَاتِ رَبِّکَ} الآیة.
رسالة فی متشابهات القرآن.
رسالة تحفة السیر والسلوک إلى ملک الملوک.
العقد الفرید فی إیضاح السؤال عن التوحید.
متن الخریدة البهیة فی علم التوحید.
المورد البارق فی الصلاة على أفضل الخلائق.
التوحید الأسنى بنظم الأسماء الحسنى.
تحفة السیر والسلوک إلى ملک الملوک.
فعالیت ها
الدردیر را شیخ الاسلام و برکتی برای مردم به خاطر برتری در علوم عقلی و نقلی می دانستند. او در رفتار صوفیانه و زاهد بود، منادی حق، ناهی از منکر برای مردم، و ترسی از حکام و والیان و متنفذان نداشت. بعد از درگذشت علی الصعیدی انتصاب او به عنوان شیخ مالکیان، فقیه و ناظر «موقوفه الساعده» و حتی به عنوان متولی «رواق الصعایدة» در الازهر برگزیده شد.
نمونه مشهوری از زهد و آزاد منشی او این داستان مشهور است؛ او زمانی که در الازهر صاحب منصب بود یکی از والیان عثمانی پس از انتصاب برای استفاده از قدرت مشایخ الازهر به عنوان اولین دیدار به الازهر و شیخ دردیر وارد شد در حالی که مورد احترام او قرار نگرفت و حتی پاهای خود را به احترام جمع نکرد و این امر باعث خشم والی شد و با وساطت اطرافیان والی و توجیه کبر سن و ضعف دردیر خشم والی فرو کش نمود و دیگر بار وقتی پولی برای او فرستاده شد و این هدیه را از والی نپذیرفت و جمله نغزی خطاب به آورنده هدیه گفت به والی بگو پاهایم دراز می‌شود ولی دستانم به سوی کسی دراز نخواهد شد. او الگویی بود در زمان حیات و پس از آن برای همگان.
درگذشت
مدتی در بستر بود تا اینکه در ششم ربیع الاول سال 1201 هجری قمری[۲] مصادف با 27 دسامبر 1786 میلادی درگذشت و در مسجد الازهر نماز با شکوهی بر او به جا آوردند و در گوشه ای در کنار مقبره یحیی بن عقب که اکنون مسجد است، دفن گردید[۳].