نحليه‏ اصحاب حسن بن على (ع) بودند و امامت را در اولاد امام حسن (ع) صحيح مى‏ دانستند و در افريقاى شمالى و مركزى مى‏ زيستند. پيشواى ايشان (نحلى) اهل نفطه از بخش های قفصه و مطيليه به شمار مى‏ رفت. آنان در سوس در دورترين بلاد مصامده قيام كردند و مردم را گمراه نمودند. نماز ايشان بر خلاف نماز مسلمانان بود و هيچ ميوه‏‌اى را كه پايش كود داده باشند نمى‏ خوردند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 441
  2. ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 140.