نجم الدین رازی
عبدالله بن محمد نجم الدین رازی متولد ری نزدیک تهران و متوفی ۱۲۴۷ میلادی از بزرگ ترین صوفیان ایرانی اهل استان خوارزم بود.
| نام | عبدالله بن محمد نجم الدین رازی |
|---|---|
| وفات | 1247م |
| استادان | نجم الدین کبری، جلال الدین رومی |
| آثار | مرصادالعباد من المبدا الی میعاد |
| دین و مذهب | اسلام، تسنن |
او شاگرد نجم الدین کبری و یارانش بود و پس از کشته شدن او در سال 1221 به ایران گریخت و سپس به همدان سفر کرد و پس از آن به جزیره و سپس به آناتولی رفت و در آنجا با جلال الدین رومی آشنا شد و شاگردی وی را برگزید.وی دروس شیخ خود نجم الدین کبری را در کتاب مرصادالعباد من المبدا الی میعاد را جمع آوری کرد[۱].