بشاریه
بشّاریه از «غلاة» شیعه و پیرو بشّار شعیری کوفی بودند.
بشار شعیری
ابواسماعیل بشار شعیری کوفی دهقان نیز خوانده می‌شد. [۱] و چون کسب و کارش با شعیر (جو) بوده است به همین نام معروف شده است.[۲] او در دوران امام صادق (علیه‌السّلام) اعتقادات باطل را ترویج می‌کرد و حدود سال ۱۸۰هجری قمری درگذشت. او مانند دیگر غلات آن زمان چون مغیره، ابوالخطاب، سری، بزیع، حمزه بریری و صائد نهدی به گزافه گویی پرداخت و از اهل بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه علیاویه بوده و در بخشی از عقاید غلو آمیز نیز معتقد به گزافه گوئی‌های ابوالخطاب از سران غلات بوده است.[۳]
عقاید
معتقدند که امام علی (ع) از خدایی بگریخت و در خانواده خاندان علوی هاشمی جای گرفت و محمد (ص) بنده و رسول او بود و چهار شخص را که علی (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) باشند مظهر خدا میدانست. او می گفت که حسن (ع) و حسین (ع) جعلی هستند و در حقیقت علی (ع) است، زیرا او نخستین ایشان بود.آنان منکر پیغمبری محمد (ص) بودند و می گفتند که محمد (ص) بنده علی (ع) بود و علی (ع) پروردگار است و با «مجسمه» و «علیاویه» در تعطیل و تناسخ هم داستان بودند.«علیاویه» می‌گویند چون بشّار شعیری منکر خدایی محمد (ص) شد و پیغمبری سلمان را انکار نمود، به صورت مرغی مسخ شد که او را علیاء خوانند و او در دریا است و از این جهت این فرقه را «علیائیه» نیز می‌خوانند.
عقیده امام صادق درباره بشار شعیری
امام جعفر صادق (ع) درباره بشّار فرمود که بشّار شعیری شیطان بن شیطان است که از دریا بیرون آمده تا مردم را بفریبد. سعد بن عبداللّه روایت می کند که ابوعبداللّه جعفر بن محمد (ع) به بشّار گفت که از پیش من دور شو خدا تو را لعنت کند. امیدوارم که سقف هیچ خانه ای سایبان تو نشود.[۴]