سوره اعراف
سوره اعراف هفتمین سوره و از سورههای مکی قرآن است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای اصحاب اعراف در روز قیامت بدین نام خوانده شده است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۲۱، ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲؛
نام | سوره اعراف |
---|---|
شماره سوره | ۷ |
ترتیب نزول | ۳۹ |
جزء | ۸ و ۹ |
مکی/مدنی | مکی |
تعداد آیات | ۲۰۶ |
تعداد کلمات | ۳۳۴۶ |
تعداد حروف | ۱۴۴۳۷ |
سوره اعراف همانند دیگر سورههای مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و معاد، اثبات توحید، دادگاه رستاخیز، مبارزه با شرک، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی ایمان در مسلمانان دانسته شده است. سوره اعراف به پیمانهایی که خدا از انسانها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در عالم ذر اشاره میکند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شدهاند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون نوح، لوط و شعیب میپردازد.
در این سوره داستان سجده نکردن شیطان در آیههای ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به آیه سخره و آیه ۱۷۲ معروف به آیه میثاق از آیات نامدار سوره اعراف است.
اعراف
جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنى يال اسب، كاكل خروس، و قسمتهاى بلند كوه و تپه است[۱].
مفهوم کلی سوره
اسامی سوره
- اعراف،
- المص،
- ميقات،
- ميثاق[۳].
علت نامگذاری
- «سوره اعراف»؛ به خاطر اينکه لفظ اعراف در آيه چهلوهشتم اين سوره آمده است[۴].
- «سوره المص» بعضى از سوره هايی که با حروف مقطعه شروع شده اند با اسم همان حروف مقطعه شان نامگذارى شده اند؛ مثل سورى اعراف كه «المص» هم ناميده شده است[۵].
- «سوره ميقات»؛ به خاطر اينکه ذکر ميقات حضرت موسی در آيه يکصدوچهلوسوم اين سوره آمده است[۶].
- «سوره ميثاق»؛ به خاطر اينکه ذکر عهد و ميثاق الست در آيه يکصدوهفتادودوم اين سوره آمده است[۷].
تعداد آيات و کلمات و حروف
محتوا و موضوعات
خداوند متعال در آغاز سوره اعراف اشاره كوتاه و محكمى به مساله مبدء و معاد كرده. سپس براى احياى شخصيت انسان، داستان آفرينش آدم را با اهميت فراوان شرح مى دهد. بعد پيمانهايى را كه خدا از فرزندان آدم در مسير هدايت و صلاح گرفته يك يك برمى شمرد.
سپس براى نشان دادن شكست و ناكامى اقوامى كه از مسير توحيد و عدالت و پرهيزگارى منحرف مى شوند، و هم براى نشان دادن پيروزى مومنان راستين، سرگذشت بسيارى از اقوام پيشين و انبياى گذشته مانند نوح و لوط و شعيب را بيان كرده و با سرگذشت مشروح بنى اسرائيل و مبارزه موسى با فرعون پايان مى دهد. و در آخر سوره بار ديگر به مساله مبدء و معاد باز مى گردد و انجام و آغاز را بدين وسيله تكميل مى كند[۱۱].
فضائل، خواص و ثواب قرائت
ابىبنكعب از پيامبر گرامى اسلام روايت كرده است كه هر كس سوره اعراف را بخواند، خداوند ميان او و شيطان پرده اى قرار مى دهد و روز قيامت حضرت آدم شفيع اوست.
عدم حزن و حساب در قيامت
عياشى به اسناد خود از ابوبصير، از امام صادق روايت كرده است كه هر كس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قيامت از كسانى است كه آنان را بيمى نيست و محزون نميشوند و اگر در هر روز جمعه بخواند، از كسانى است كه در روز قيامت حساب ندارند.
شهادت در قيامت
امام صادق فرمود: در اين سوره آيات محكمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترك نكنيد كه روز قيامت براى كسانى كه قرائت كرده اند، شهادت خواهد داد[۱۲].
پانویس
- ↑ قاموس قرآن، ج4، ص 326.
- ↑ تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.
- ↑ بصائر ذوىالتمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.
- ↑ همان.
- ↑ تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.
- ↑ بصائر ذوىالتمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.
- ↑ همان.
- ↑ التفسير الكبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ تفسير نمونه، ج6، ص 75.
- ↑ ترجمه تفسير مجمعالبيان، ج9، ص41