احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعه در نیمه اول قرن چهارم هجری.
| احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | نیمه اول قرن چهارم هجری |
| محل تولد | طبرستان |
| روز درگذشت | حدود 330هجری |
| محل درگذشت | طبرستان |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان | احمدبن حسن هارونی |
معرفی اجمالی
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول قرن چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) است. ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح حال او نیامده است. تنها احمدبن یحیی معروف به امام مهدی (م836ق) نویسنده کتاب ریاض الفکر نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزادههایی به نام «احمدبن حسن هارونی» (312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی» (م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بودهاند. از این گزارش به دست میآید که وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است که وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی (مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. شیخ منتجب الدین بن بابویه (م585ق) در کتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل میکند که راویان آن در ری و آمل این روایات را نقل کرده و در سند حدیث، کسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‌رسد فرد مذکور همان صاحب شرح حال است که در مازندران و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.
شاگردان
خواهرزادههایی به نام «احمدبن حسن هارونی» (312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی» (م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بودهاند.
آثار
اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
جستارهای وابسته
منابع
- الاربعون حدیثاً، صص28 و82؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص17.