ثقة الاسلامیه
ثقة الاسلامیه از فرق «شیخیه» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام» تبریزی (در گذشته در سال 1301 ه) هستند.
| ثقة الاسلامیة | |
|---|---|
 | |
| موسس | حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام |
| عقیده | پیرو تعالیم صوفیانه |
تاریخچه
وی از شاگردان سید‌کاظم رشتی و همدرس حاج محمد کریم خان کرمانی بود. او «رکن‌رابع» را که چهارمین اصل از اصول عقاید شیخیه کرمان و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است[۱]، انکار کرد و او را لعن نمود.[۲]. از این رو، آنان را به‌طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة‌الاسلامیه می‌گویند. پس از حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام، پسرش «میرزا‌موسی» و پس از او «میرزا‌علی» معروف به «ثقة‌الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 هجری‌قمری به جرم مشروطه خواهی به دست روس‌های تزاری در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وی برادرش «میرزا‌محمد» به ریاست این طایفه رسید.[۳][۴].
معنای رکن رابع
رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره‌ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان‌ها و امام زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) است. به باور آنان، رکن رابع احکام شرعی را بدون واسطه از امام زمان دریافت می‌‌کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد[۵][۶].
پانویس
- ↑ سید محمد حسین تهرانی، امام شناسی، سال 1426 ق، ج 5، ص 178.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 269.
- ↑ همان، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات.
- ↑ جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف تشیع، ج 10، ص 191.
- ↑ محمد جواد مشکور، همان، ص 269.
- ↑ سید محمد حسین تهرانی، همان.