۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'جنگها' به 'جنگها'
جز (جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها') |
جز (جایگزینی متن - 'جنگها' به 'جنگها') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
مزاری که خود از افراد دوائر بوده، روایتی متفاوت ارائه داده‌است و می‌گوید: <ref>ج 2، ص 282 ـ 283</ref> در هنگام محاصرة وهران احمد نجد ملقب‌به بحث و مشهور به باحث دوم از نیاکان بحایثیه و دوائر در حومة وَهران اقامت گزید و بعدها ریاست قومش را برعهده گرفت و شأن و مقام بزرگی یافت و در دوران بای‌مصطفی ابوالشلاغم مسراتی (حک:1097 ـ 1146) سرپرست امور دولتی وهران شد. | مزاری که خود از افراد دوائر بوده، روایتی متفاوت ارائه داده‌است و می‌گوید: <ref>ج 2، ص 282 ـ 283</ref> در هنگام محاصرة وهران احمد نجد ملقب‌به بحث و مشهور به باحث دوم از نیاکان بحایثیه و دوائر در حومة وَهران اقامت گزید و بعدها ریاست قومش را برعهده گرفت و شأن و مقام بزرگی یافت و در دوران بای‌مصطفی ابوالشلاغم مسراتی (حک:1097 ـ 1146) سرپرست امور دولتی وهران شد. | ||
=علت | =علت نامگذاری= | ||
نامگذاری این قبایل به دوائر به دورة پس از فتح وهران به‌دست مشهورترین حاکم ترک یعنی بای‌محمدبن عثمان کردی (1192-1213) حاکم مُعَسْکر (مشهور به راشدین) و پایان‌دادن به دومین اشغال این شهر توسط اسپانیا که بیش از شصت سال (1144 ـ 1206/ 1731 ـ 1791) به درازا کشید، بازمی‌گردد. | نامگذاری این قبایل به دوائر به دورة پس از فتح وهران به‌دست مشهورترین حاکم ترک یعنی بای‌محمدبن عثمان کردی (1192-1213) حاکم مُعَسْکر (مشهور به راشدین) و پایان‌دادن به دومین اشغال این شهر توسط اسپانیا که بیش از شصت سال (1144 ـ 1206/ 1731 ـ 1791) به درازا کشید، بازمی‌گردد. | ||
در آن هنگام، باحث دوم پس از دو سال اقامت در وهران به‌سبب بیم از شیوع بیماری طاعون در 1207 از شهر خارج شد و در حومة آن اردو زد، و با خروج او مردم نیز بیرون رفتند. در این میان، بای‌محمد گروهی از مردم را دایره‌وار پیرامون اردوگاهش، میان خود و سایر مردم، قرار داد که این جماعت از آن زمان به قبایل دوائر مشهور شدند. <ref>جزائری، همانجا؛ سلیمانی، ص 78؛ جیلالی، همانجا؛ مزاری، ج 1، ص 297</ref> | در آن هنگام، باحث دوم پس از دو سال اقامت در وهران به‌سبب بیم از شیوع بیماری طاعون در 1207 از شهر خارج شد و در حومة آن اردو زد، و با خروج او مردم نیز بیرون رفتند. در این میان، بای‌محمد گروهی از مردم را دایره‌وار پیرامون اردوگاهش، میان خود و سایر مردم، قرار داد که این جماعت از آن زمان به قبایل دوائر مشهور شدند. <ref>جزائری، همانجا؛ سلیمانی، ص 78؛ جیلالی، همانجا؛ مزاری، ج 1، ص 297</ref> | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
=گسترش دوائر= | =گسترش دوائر= | ||
بعدها، این گروه نزد حاکمان ترک امتیاز و احترام بسیار یافتند، همچون معافیت از انواع مالیاتها و ورود به خدمات دولتی، که موجب شد افراد زیادی به آنان بپیوندند و تعداد آنها در مدت کوتاهی افزایش یابد و به قبیله‌ای نیرومند تبدیل شوند و مناصب مهم دولتی را در وهران تصاحب کنند. قلمرو افراد این قبیلة بزرگ که به منسوبان به آن دایری می‌گفتند. <ref>مزاری، ج 1، ص 108، ج 2، ص 297</ref> | بعدها، این گروه نزد حاکمان ترک امتیاز و احترام بسیار یافتند، همچون معافیت از انواع مالیاتها و ورود به خدمات دولتی، که موجب شد افراد زیادی به آنان بپیوندند و تعداد آنها در مدت کوتاهی افزایش یابد و به قبیله‌ای نیرومند تبدیل شوند و مناصب مهم دولتی را در وهران تصاحب کنند. قلمرو افراد این قبیلة بزرگ که به منسوبان به آن دایری می‌گفتند. <ref>مزاری، ج 1، ص 108، ج 2، ص 297</ref> | ||
از وهران گرفته تا مِسْکَرَه و از تِلِمسان تا جبل عَمّور گسترده‌بود (د.اسلام، چاپ دوم، ذیل مادّه) قبیلة دوائر تا سقوط حکومت ترکها در [[الجزایر]] در <ref>1246 جیلالی، ج 4، ص 81</ref> بر مناطق معروف به یعقوبیه واقع در جنوب شهر مُعَسْکر که تا شط شرق امتداد دارد، تسلط داشتند و از قبایل این منطقه مالیات می‌گرفتند <ref>سعیدونی، ص 267</ref> و مأمور سرکوب و تنبیه قبایل سرکش و مخالف با بای وهران بودند <ref>همان، ص 262، 266</ref> | از وهران گرفته تا مِسْکَرَه و از تِلِمسان تا جبل عَمّور گسترده‌بود (د. اسلام، چاپ دوم، ذیل مادّه) قبیلة دوائر تا سقوط حکومت ترکها در [[الجزایر]] در <ref>1246 جیلالی، ج 4، ص 81</ref> بر مناطق معروف به یعقوبیه واقع در جنوب شهر مُعَسْکر که تا شط شرق امتداد دارد، تسلط داشتند و از قبایل این منطقه مالیات می‌گرفتند <ref>سعیدونی، ص 267</ref> و مأمور سرکوب و تنبیه قبایل سرکش و مخالف با بای وهران بودند <ref>همان، ص 262، 266</ref> | ||
=دوائر و اشغالگری فرانسویان= | =دوائر و اشغالگری فرانسویان= | ||
===همراهی با مجاهدان=== | === همراهی با مجاهدان === | ||
پس از اشغال الجزایر به‌دست فرانسویان در 1246/1830، محی‌الدین‌بن سیدمصطفی جزایری، پدر [[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]]، رهبری جهاد با اشغالگران را به مصطفی‌بن اسماعیل سرکرده دوائر پیشنهاد کرد، اما او نپذیرفت <ref>مزاری، ج 2، ص 100، 292</ref> به‌هر روی، قبایل مخزن در 1248/ 1832 در کنار افراد امیرعبدالقادر با فرانسویان جنگیدند و عبدالقادر را به رهبری برگزیدند. <ref>همان، ج 2، ص 100-102، 105، 107</ref> | پس از اشغال الجزایر به‌دست فرانسویان در 1246/1830، محی‌الدین‌بن سیدمصطفی جزایری، پدر [[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]]، رهبری جهاد با اشغالگران را به مصطفی‌بن اسماعیل سرکرده دوائر پیشنهاد کرد، اما او نپذیرفت <ref>مزاری، ج 2، ص 100، 292</ref> به‌هر روی، قبایل مخزن در 1248/ 1832 در کنار افراد امیرعبدالقادر با فرانسویان جنگیدند و عبدالقادر را به رهبری برگزیدند. <ref>همان، ج 2، ص 100-102، 105، 107</ref> | ||
===پیوستن به اشغالگران=== | === پیوستن به اشغالگران === | ||
بعدها امیرعبدالقادر تصمیم گرفت به‌سبب تندرویهای مصطفی‌بن اسماعیل، دوائر را سرکوب کند. <ref>همان، ج 2، ص 109 ـ 112</ref> پس از صلح میان امیرعبدالقادر و ژنرال دی‌میشل فرانسوی در 1249/ 1834 که پیروزی بزرگی برای امیرعبدالقادر به‌شمار می‌رفت. <ref>همان، ج 2، ص 118؛ حسین مؤنس، ج 2، جزء 3، ص 381-382</ref> امیر عبدالقادر سپاهی از قبایل مختلف از جمله بنی‌شقران و بنی‌عامر مجهز کرد و به مصاف دوائر رفت. | بعدها امیرعبدالقادر تصمیم گرفت به‌سبب تندرویهای مصطفی‌بن اسماعیل، دوائر را سرکوب کند. <ref>همان، ج 2، ص 109 ـ 112</ref> پس از صلح میان امیرعبدالقادر و ژنرال دی‌میشل فرانسوی در 1249/ 1834 که پیروزی بزرگی برای امیرعبدالقادر به‌شمار می‌رفت. <ref>همان، ج 2، ص 118؛ حسین مؤنس، ج 2، جزء 3، ص 381-382</ref> امیر عبدالقادر سپاهی از قبایل مختلف از جمله بنی‌شقران و بنی‌عامر مجهز کرد و به مصاف دوائر رفت. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
پس از نبرد المقطع امیرعبدالقادر که جرأت بیشتری یافته‌بود، با دوائر جنگید، اما با مقاومت آنها روبه‌رو و مجبور به عقب‌نشینی شد. <ref>مزاری، ج 2، ص 144؛ سعداللّه قماری، ج 8، ص 314</ref> دوائر در کنار سپاه انبوه فرانسه به فرماندهی ژنرال کلوزل، حاکم فرانسوی [[الجزایر]]، راهی شهر مُعَسْکر مرکز حکومت امیرعبدالقادر شدند و در 1251/ 1835 این شهر را به آتش کشیدند. <ref>مزاری، ج 2، ص 147</ref> همچنین، مصطفی‌بن اسماعیل با پانصد تن از دوائر در کنار سپاه چهار هزار تنی فرانسه در جنگ تافنه شرکت کرد. | پس از نبرد المقطع امیرعبدالقادر که جرأت بیشتری یافته‌بود، با دوائر جنگید، اما با مقاومت آنها روبه‌رو و مجبور به عقب‌نشینی شد. <ref>مزاری، ج 2، ص 144؛ سعداللّه قماری، ج 8، ص 314</ref> دوائر در کنار سپاه انبوه فرانسه به فرماندهی ژنرال کلوزل، حاکم فرانسوی [[الجزایر]]، راهی شهر مُعَسْکر مرکز حکومت امیرعبدالقادر شدند و در 1251/ 1835 این شهر را به آتش کشیدند. <ref>مزاری، ج 2، ص 147</ref> همچنین، مصطفی‌بن اسماعیل با پانصد تن از دوائر در کنار سپاه چهار هزار تنی فرانسه در جنگ تافنه شرکت کرد. | ||
در پیمان صلح تافنه در 24 صفر 1253/ 30 مه 1837 میان امیرعبدالقادر و ژنرال کلوزل، امیر خواستار تبعید دوازده تن ازجمله مصطفی‌بن اسماعیل و سایر سران دوائر شد، که فرمانده سپاه فرانسه نپذیرفت. <ref>همان، ج 2، ص 154-169</ref> از 1256 تا 1259، دوائر به رهبری مصطفی‌بن اسماعیل در | در پیمان صلح تافنه در 24 صفر 1253/ 30 مه 1837 میان امیرعبدالقادر و ژنرال کلوزل، امیر خواستار تبعید دوازده تن ازجمله مصطفی‌بن اسماعیل و سایر سران دوائر شد، که فرمانده سپاه فرانسه نپذیرفت. <ref>همان، ج 2، ص 154-169</ref> از 1256 تا 1259، دوائر به رهبری مصطفی‌بن اسماعیل در جنگهای متعددی با امیرعبدالقادر شرکت کردند. <ref>همان، ج 2، ص 174 ـ 177، 206</ref> | ||
رئیس دوائر که بر اثر تبلیغات دروغین فرانسویان گمان می‌کرد امیر عبدالقادر در دفاع از طریقة صوفیه قادریه می‌جنگد. <ref>سعداللّه قماری، ج 4، ص 44</ref>، چنان در دوستی با فرانسویان و خدمت به آنان اخلاص نشان داد که در میان افراد دوائر مَثَل شد. <ref>د.اسلام، همانجا</ref> و به پاس همین خدمات صادقانه و بسیار مؤثر القاب و نشانهای نظامی و افتخاری از دولت [[فرانسه]] دریافت کرد که واپسین آن مقام ارشد نظامی مارشال ازسوی لوئی فیلیپ پادشاه فرانسه در 1257/ 1841 بود. <ref>مزاری، ج 2، ص 169؛ سعداللّه قماری، ج 6، ص 200؛ د.اسلام، همانجا</ref> | رئیس دوائر که بر اثر تبلیغات دروغین فرانسویان گمان می‌کرد امیر عبدالقادر در دفاع از طریقة صوفیه قادریه می‌جنگد. <ref>سعداللّه قماری، ج 4، ص 44</ref>، چنان در دوستی با فرانسویان و خدمت به آنان اخلاص نشان داد که در میان افراد دوائر مَثَل شد. <ref>د. اسلام، همانجا</ref> و به پاس همین خدمات صادقانه و بسیار مؤثر القاب و نشانهای نظامی و افتخاری از دولت [[فرانسه]] دریافت کرد که واپسین آن مقام ارشد نظامی مارشال ازسوی لوئی فیلیپ پادشاه فرانسه در 1257/ 1841 بود. <ref>مزاری، ج 2، ص 169؛ سعداللّه قماری، ج 6، ص 200؛ د. اسلام، همانجا</ref> | ||
=پایان قدرت دوائر= | =پایان قدرت دوائر= | ||
سرانجام، مصطفی‌بن اسماعیل در هشتاد سالگی، در درگیری با گروهی از افراد سپاه امیرعبدالقادر در ربیع‌الآخر 1259 بر اثر اصابت گلوله کشته شد. سر و دست راست وی را قطع کردند و نزد امیرعبدالقادر فرستادند (مزاری، ج 2، ص 207 ـ 208) مرگ مصطفی‌بن اسماعیل پایان دوران قدرت و حضور فعال دوائر در صحنة سیاسی و نظامی [[مغرب اوسط]] بود، هرچند پس از او نیز این قبیله هم‌چنان در خدمت سپاه [[فرانسه]] ماند. <ref>د.اسلام، همانجا</ref> | سرانجام، مصطفی‌بن اسماعیل در هشتاد سالگی، در درگیری با گروهی از افراد سپاه امیرعبدالقادر در ربیع‌الآخر 1259 بر اثر اصابت گلوله کشته شد. سر و دست راست وی را قطع کردند و نزد امیرعبدالقادر فرستادند (مزاری، ج 2، ص 207 ـ 208) مرگ مصطفی‌بن اسماعیل پایان دوران قدرت و حضور فعال دوائر در صحنة سیاسی و نظامی [[مغرب اوسط]] بود، هرچند پس از او نیز این قبیله هم‌چنان در خدمت سپاه [[فرانسه]] ماند. <ref>د. اسلام، همانجا</ref> | ||
دربارۀ تاریخ و فعالیت‌های دوائر کتاب الدوائر و الزمالة، احمدبن قادی (قاضی) معروف به باشاغا فرنده، از افراد این قبیله، در 1300/1883 به‌چاپ رسیده‌است. <ref>سعداللّه قماری، ج 7، ص 364 ـ 365، 473 ـ 474</ref> همچنین، آغابن عوده مزاری، از افراد قبیلة دوائر، کتاب طلوع سعدالسعود را دربارة تاریخ این قبیله نوشته‌است. | دربارۀ تاریخ و فعالیت‌های دوائر کتاب الدوائر و الزمالة، احمدبن قادی (قاضی) معروف به باشاغا فرنده، از افراد این قبیله، در 1300/1883 به‌چاپ رسیده‌است. <ref>سعداللّه قماری، ج 7، ص 364 ـ 365، 473 ـ 474</ref> همچنین، آغابن عوده مزاری، از افراد قبیلة دوائر، کتاب طلوع سعدالسعود را دربارة تاریخ این قبیله نوشته‌است. | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس|3}} | {{پانویس|3}} | ||
== منابع:== | |||
==منابع:== | |||
ابراهیم حرکات، المغرب عبرالتاریخ، دارالبیضاء 1420/ 2000؛ | ابراهیم حرکات، المغرب عبرالتاریخ، دارالبیضاء 1420/ 2000؛ | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۵: | ||
احمدبن خالد ناصری، کتاب الاستقصا لاخبار دول المغرب الاقصی، چاپ احمد [بن جعفر] ناصری، دارالبیضاء 2001 ـ 2005. | احمدبن خالد ناصری، کتاب الاستقصا لاخبار دول المغرب الاقصی، چاپ احمد [بن جعفر] ناصری، دارالبیضاء 2001 ـ 2005. | ||
[[رده: | [[رده:آفریقا]] | ||
[[رده: الجزایر]] | [[رده:الجزایر]] | ||