ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن محمد بن عباس ختلی، از راویان معتبر شیعه. ولادت او در اواسط سده سوم(حدود 265ق) اتفاق افتاده است، زیرا بعضی از اساتید او در 290 هجری وفات یافته‌‏اند پس او باید در آن زمان از سن كافی برخوردار بوده باشد تا بتواند از آنها نقل [[حدیث]] نماید. سال درگذشت او نیز به خوبی روشن نیست اما می‏ توان گفت وفات او بعد از  306هجری روی داده است. زیرا وی شاگرد [[احمدبن ادریس قمی]](م306ق) بوده است. همچنین از این‌كه وی استاد «ابوعمرو كشی»(م.ح363ق) بود، می‌توان حدس زد كه وی چند دهه از سده چهارم را نیز درك كرده است. از نسبت «ختلی»(به ضم خاء و فتح تاء) بر می‏‌آید كه وی اصالتاً ایرانی و اهل یكی از روستاهای ماوراء النهر در سمرقند بوده و احتمالاً در همان‌جا به دنیا آمده است. پدرش از عالمان [[شیعه]] و شاگرد «حسن بن علی بن ابی حمزه بطائنی» است و در پرورش علمی او نقش داشته است. وی پس از تحصیلات مقدماتی به [[كوفه]] آمد و بخشی از [[علوم حدیث]] را فرا گرفت. سپس به قم عزیمت نمود و نزد [[فقهاء]] و [[محدثان]] سرشناس این شهر به استماع حدیث پرداخت و به حد كمال رسید. مدت اقامت او در قم اگرچه نسبتاً طولانی بوده است زیرا تعداد زیادی از اساتید او در قم اقامت داشته‌‏اند، اما به نظر می‏رسد وی در اواخر عمر به [[عراق]] بازگشته است، زیرا «ابوعمرو كشی» كه از شاگردان معروف و هم‏وطن اوست در كوفه یا [[بغداد]] سكونت داشته است و روایات متعددی از او نقل كرده است. به گفته [[شیخ طوسی]] وی مردی وارسته و [[احادیث]] او قابل اعتماد است. در منابع، كتاب یا رساله‏‌ا‌ی از او معرفی نشده است.