۶٬۷۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
اولی می خواست با آتش بس از فشار بر ایتالیا بکاهد و جبهه جدیدی را علیه انگلیسی ها در سالوم باز کند و دیگری از او می خواست به او کمک کند تا ایتالیایی ها ، دشمن اصلی او در آن زمان را از بین ببرد.<br> | اولی می خواست با آتش بس از فشار بر ایتالیا بکاهد و جبهه جدیدی را علیه انگلیسی ها در سالوم باز کند و دیگری از او می خواست به او کمک کند تا ایتالیایی ها ، دشمن اصلی او در آن زمان را از بین ببرد.<br> | ||
علاوه بر پیروزی های آلمان-عثمانی بر نیروهای متفقین در اروپا ، و ظهور شورش های مردمی علیه انگلیس در هند ، افغانستان و سودان ، محمد شریف تصمیم گرفت در اوایل نوامبر 1915 میلادی در مرزهای مصر به نیروهای انگلیسی حمله کند و آنها را در سالوم شکست داده و آنها را بیرون کند.<br> | علاوه بر پیروزی های آلمان-عثمانی بر نیروهای متفقین در اروپا ، و ظهور شورش های مردمی علیه انگلیس در هند ، افغانستان و سودان ، محمد شریف تصمیم گرفت در اوایل نوامبر 1915 میلادی در مرزهای مصر به نیروهای انگلیسی حمله کند و آنها را در سالوم شکست داده و آنها را بیرون کند.<br> | ||
حتی در [[برقه]] ، با نیروهای ملی مصر به رهبری محمد صالح حرب با نیروهایش ادغام شدند ، اما نیروهای انگلیسی توانستند حمله را در جنگ اواقیر 1916 میلادی ، دفع کنند و نوری پاشا و عبدالرحمن عزام درجنگ فرار کردند و جنگ های سنوسی ها از محور جنوبی ادامه یافت. | حتی در [[برقه]] ، با نیروهای ملی مصر به رهبری محمد صالح حرب با نیروهایش ادغام شدند ، اما نیروهای انگلیسی توانستند حمله را در جنگ اواقیر 1916 میلادی ، دفع کنند و نوری پاشا و عبدالرحمن عزام درجنگ فرار کردند و جنگ های سنوسی ها از محور جنوبی ادامه یافت.<br> | ||
سنوسی واحه را اشغال کرد و به سرعت با '''علی دینار''' ، '''سلطان دارفور''' ، [[سودان]] و در [[مصر]] با '''علیا''' تماس گرفت برای تشکیل جبهه واحد در اسیوت و فیوم برای مقابله با انگلیسی ها.<br> | |||
سنوسی ها چندین جنگ با نیروهای خود انجام داد ، آخرین آنها به نام "معركة بئر تونس" بود ، که در آن مجبور به عقب عقب نشینی شد ،علت عقب نشینی عدم موفقیت رهبران قبایل در فیوم ، مصر علیا و دارفور از یک طرف ، و شکست خوردن نیروهای دیگر بود و همچنین اختلاف نیرو های دو طرف بود، نیروهای سنوسی با تفنگهای معمولی و سوار بر اسب در زمین های آزاد می جنگیدند و مشکل در تامین منابع داشتند و انگلیسی ها از توپ و هواپیما استفاده می کردند.<br> | |||
نیروهای جنبش سنوسی - ده هزار مجاهد - تحت رهبری محمد شریف به نیروهای استعماری انگلیس در صحرای غربی [[مصر]] در [[سالوم]] حمله کردند . جنگ بین سنوسی ها و انگلیسی ها تا سال 1917 ادامه داشت ، سالی که انگلیسی ها به رهبری '''ژنرال پیتون''' نیروهای مجاهدین را شکست دادند.<br> | |||
پایان مبارزات سنوسی ها علیه انگلیس در [[لیبی]] بود و انگلیسی ها ابتکار در [[سالوم]] به دست آوردند انگلیس ها شهر اشغال و سنوسی ها از جغبوب خارج شدند. | |||
== ترک لیبی == | |||
محمد شریف سنوسی در اوایل آگوست 1918 [[لیبی]] را به همراه دیگر دستیاران و فرماندهان ارشد خود ، از جمله '''محمد صالح حرب''' ، '''نوری پاشا''' ، '''صالح ابو ارقوب البراسی''' ، '''حسین المعوم الدرسی''' و '''عبدالله الباستا''' ، سوار یک زیردریایی آلمانی شده و از آنجا خارج شدند. در مورد بقیه پیروان سنوسی ها در [[لیبی]] ، به ریاست [[عمر مختار]] ، آنها به [[کوه سبز]] عقب نشینی کردند ، و برخی ازطرفدارن را دعوت کرد تا به او بپیوندند. | |||
سالهای 1921 و 1922 محمد شریف سنوسی سعی در ایجاد یک جبهه گسترده اسلامی داشت که شامل '''خدیو عباس''' [[مصر]] و '''عبدالعزیز آل سعود''' "شاه نجد" ، '''احمد الجابر الصباح''' ، "امیر کویت " ، حسن ال ادریسی "شاهزاده عیسر" و حمید الدین "یمن " بود. هدف آن آزاد سازی جهان عرب اسلامی از استعمار [[ایتالیا]] ، [[انگلیس]] و [[فرانسه]] را داشت.<br> | |||
سپس او به [[سوریه]] رفت،تااحساسات مذهبی مردم را تحریک،وبا کمک ترک ها برای اخراج فرانسوی ها تلاش کنند، اما فرانسوی ها بعد از متوجه شدن تحرکات سیاسی محمد شریف سنوسی، او را در سال 1924از ترکیه اخراج کردند.<br> | |||
پس از کودتا به رهبری [[مصطفی کمال آتاتورک]] و لغو خلافت عثمانی در سال 1924 میلادی ، سنوسی فهمید که او در کشور سکولار آتاتورک جایی ندارد ، بنابراین پس از بستن درهای سایر کشورهای عربی به روی خود ، به [[مکه]] نقل مکان کرد. | |||
== اقامت در مکه ایستگاه پایانی == | |||
سال 1924 تا 1933 جنبه مهمی در زندگی محمد شریف سنوسی در تبعید بود، زیرا او در مکه زندگی می کرد و از روابط ویژه ای با ملک عبدالعزیز آل سعود داشت.<br> | |||
21 اکتبر 1926 میلادی ، محمد شریف سنوسی موفق به انعقاد پیمان نامه ای بین امام یمن یحیی و حسن بن علی ادریسی و پادشاه عبدالعزیز آل سعود عربستان شد. که بر اساس آن اختلافات و جنگ های منطقه خاتمه پیدا کند و هدف مسلمانان فقط اخراج تمام دشمنان انگلیسی ها ، ایتالیایی ها و فرانسوی ها باشد. که بخش بزرگی از جهان اسلام را اشغال کرده بودند.<br> | |||