۸۷٬۸۸۶
ویرایش
انقلاب اسلامی ایران و تاثیر در الجزایر (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۱
، ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'ه‌ی' به 'ه'
جز (جایگزینی متن - ']]↵<references />' به ']]') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ی' به 'ه') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
دولت الجزایر در مقابل این اثرگذاری انقلاب ایران و رشد و فشار جنبش‌های اسلامی عکس‌العمل تندی نشان داد تا جایی که در 1372 به طور یکجانبه روابطش با جمهوری اسلامی ایران را قطع کرد. | دولت الجزایر در مقابل این اثرگذاری انقلاب ایران و رشد و فشار جنبش‌های اسلامی عکس‌العمل تندی نشان داد تا جایی که در 1372 به طور یکجانبه روابطش با جمهوری اسلامی ایران را قطع کرد. | ||
<ref>فاطمه امیرخانی فراهانی، "الجزایر"، انتشارات امیرکبیر، 1389</ref><br> | <ref>فاطمه امیرخانی فراهانی، "الجزایر"، انتشارات امیرکبیر، 1389</ref><br> | ||
از حیث تأثیر ساختاری و الگوی نهادی نیز، [[جبهه نجات اسلامی الجزایر| | از حیث تأثیر ساختاری و الگوی نهادی نیز، [[جبهه نجات اسلامی الجزایر|جبهه نجات اسلامی الجزایر]] – به عنوان گروهی بسیار بانفوذ در بین مرد که کاملاً حامی جمهوری اسلامی ایران است شناخته می‌شود – بارها بر اینکه به دنبال تحقق مدلی چون حکومت جمهوری اسلامی در [[الجزایر]] است تأکید کرده است. | ||
==الگو پذیری جنبش‌ها اسلامی از ایران== | ==الگو پذیری جنبش‌ها اسلامی از ایران== | ||
«جبهه نجات اسلامی» در سال 1991، اجازه شرکت در انتخابات پارلمان را پیدا کرد که با پیروزی قاطع، نزدیک 70 درصد کرسی‌های مجلس را به دست آورد.<br> | |||
در پی این پیروزی [[عباس مدنی]]، رهبر این حزب، تصریح کرد که می‌خواهیم حکومتی اسلامی شبیه به حکومت خمینی در [[ایران]] را تشکیل دهیم<br> | در پی این پیروزی [[عباس مدنی]]، رهبر این حزب، تصریح کرد که می‌خواهیم حکومتی اسلامی شبیه به حکومت خمینی در [[ایران]] را تشکیل دهیم<br> | ||
بعد از این اظهارات، که بیشتر شبیه یک عملیات انتحاری بود، بلافاصله ارتش [[الجزایر]] با جماعت همه | بعد از این اظهارات، که بیشتر شبیه یک عملیات انتحاری بود، بلافاصله ارتش [[الجزایر]] با جماعت همه جانبه [[امریکا]] و [[اروپا]] کودتا کرد و [[عباس مدنی]] و دیگر اعضای این حزب را زندانی کردند. | ||
<ref>Ami Ayalon, Middle East Contemporary Survey, Volume 16 of MECS Series, The Moshe Dayan Center, 1995, p 194</ref><br> | <ref>Ami Ayalon, Middle East Contemporary Survey, Volume 16 of MECS Series, The Moshe Dayan Center, 1995, p 194</ref><br> | ||
در همین راستا، برخی از دیگر جریانهای اسلامی در [[الجزایر]]، پا را از این فراتر گذاشته و خواهان برپایی یک نظام اسلامی برپایه امت واحد مسلمان از خلیج فارس تا اقیانوس اطلس شده‌اند. (مانند رابط الدعوه الاسلامیه در الجزایر). | در همین راستا، برخی از دیگر جریانهای اسلامی در [[الجزایر]]، پا را از این فراتر گذاشته و خواهان برپایی یک نظام اسلامی برپایه امت واحد مسلمان از خلیج فارس تا اقیانوس اطلس شده‌اند. (مانند رابط الدعوه الاسلامیه در الجزایر). | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
از همین نقطه بود که پروژه اسلام‌زدایی و حذف اسلام‌گرایان از عرصه قدرت سیاسی [[الجزایر]] پس از انقلابی خونینی کلید خورد.<br> | از همین نقطه بود که پروژه اسلام‌زدایی و حذف اسلام‌گرایان از عرصه قدرت سیاسی [[الجزایر]] پس از انقلابی خونینی کلید خورد.<br> | ||
پس از اندکی [[احمد بن بلا|احمدبن بلّا]] به مقام ریاست جمهوری رسید. اینان درصدد بودند تا جامعه نوین [[الجزایر]] را براساس اصول و مبانی سوسیالیسم بنا کنند.<br> | پس از اندکی [[احمد بن بلا|احمدبن بلّا]] به مقام ریاست جمهوری رسید. اینان درصدد بودند تا جامعه نوین [[الجزایر]] را براساس اصول و مبانی سوسیالیسم بنا کنند.<br> | ||
[[احمد بن بلا|احمدبن بلّا]] از سوسیالیسم مارکسیستی طرفداری می‌کرداما | [[احمد بن بلا|احمدبن بلّا]] از سوسیالیسم مارکسیستی طرفداری می‌کرداما جامعه آرمانی سرهنگ '''هواری بومدین''' که در این زمان نخست‌وزیر بود، براساس برداشتی دوگانه از سوسیالیسم و اسلام بود.<br> | ||
این اختلاف عقیده باعث شد که بومدین در سال 1965 با یک کودتای ناگهانی [[احمد بن بلا|احمدبن بلّا]] را از قدرت برکنار و خود در مسند قدرت قرار گیرد.<br> | این اختلاف عقیده باعث شد که بومدین در سال 1965 با یک کودتای ناگهانی [[احمد بن بلا|احمدبن بلّا]] را از قدرت برکنار و خود در مسند قدرت قرار گیرد.<br> | ||
بومدین تا زمانی که بر سر کار بود با قدرت و اقتدار کامل، یکه‌تاز میدان سیاست و حاکمیت آن کشور بود. <ref>اوضاع معاصر کشورهای اسلامی، جاسم مرغی، ص 43 – 44</ref><br> | بومدین تا زمانی که بر سر کار بود با قدرت و اقتدار کامل، یکه‌تاز میدان سیاست و حاکمیت آن کشور بود. <ref>اوضاع معاصر کشورهای اسلامی، جاسم مرغی، ص 43 – 44</ref><br> | ||