جعفریه (پیروان فقهی جعفر بن محمد): تفاوت میان نسخه‌ها

جعفریه‏ از پیروان فقهی «حضرت [[امام جعفر صادق]]» (80- 148) ششمین امام [[امامیه|شیعه امامیه]] هستند.

دوره زندگانی امام صادق (‌علیه‌السلام) مصادف با اواخر دوره بنی‌امیه و اوائل روزگار [[عباسیان|بنی‌عباس]] بود. بنابر این به سبب اختلافاتی که میان [[امویان]] و عباسیان وجود داشت، شیعیان فارغ‌البال بوده و نیز به سبب طولانی بودن عمر حضرت صادق ‌علیه‌السلام نسبت به دیگر امامان دستگاه حکومتی بنی‌امیه و بنی‌العباس فرصت مزاحمت برای آن حضرت و نیز شیعیان را نداشتند.  

آن حضرت در مدت طولانی امامت خود موفق شد تا نظم و ترتیبی به وضع «شیعه» امامیه بدهند و فقه شیعه را تدوین نمایند، از این جهت امام صادق ‌علیه‌السلام را «حبر الامه» یعنی دانشمند امت اسلام و فقیه آل محمد (ص) خوانده‌اند.

در مجلس درس آن حضرت که در مدینه تشکیل می‌‏شد، جمع بسیاری از بزرگان حاضر می‌‏شدند و از محضر ایشان کسب فیض می‌کردند که می‌توان به ابوحنیفه، مالک بن انس، جابر بن حیان، زراره ابن اعین و دو فرزندش به عنوان مشهور‌ترین شاگردان آن حضرت اشاره کرد.

جعفریه که در اصل فقه جعفری است چون‌ بسیاری‌ از احادیث‌ فقهی‌ شیعه‌ از آن‌ حضرت‌ روایت‌ شده‌ و مستندات‌ فقه‌ شیعه‌ از ایشان‌ بیش‌ از سایر امامان‌ نقل‌ شده‌ است‌، فقه‌ امامیه را فقه‌ جعفری‌ و مذهب‌ شیعه را مذهب‌ جعفری‌ نامیده‌اند.

<ref>

<ref>مجلسی‌ محمد باقر، بحارالانوار، ج‌۴۷، ص‌ ۹.</ref> <ref>کاشف‌ الغطاء علی، کتاب‌ أدوار علم‌ الفقه‌ و أطواره‌، بیروت، سال 1399 قمری و 1979 میلادی، ج۱، ص‌۱۰۰ـ۱۰۴</ref>

مهم‌ترین اختلاف شیعه با اهل‌سنت درباره جانشینی رسول خدا است که شیعه آن را به «نص جلّی» و اهل تسنن به «اختیار» امت می‏‌دانند.

اما به جز این مسأله اساسی، اختلافات شیعه و سنی در اجتهاد و ادله و اصول و فروع عبادات و معاملات و نکاح است.

<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 140 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>محمصانی صبحی رجب، فلسفه التشریع فی الاسلام، ص 53- 56.</ref><ref>عقاید الشیعة، ص 15- 17.</ref> <ref>کاشف‌الغطاء محمد حسین، اصل الشیعة و اصولها.</ref>