۸۷٬۴۷۲
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' کرده اند ' به ' کرده‌اند '
جز (جایگزینی متن - 'می گوید' به 'می‌گوید') |
جز (جایگزینی متن - ' کرده اند ' به ' کرده‌اند ') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
امام ابوادریس الباقوبی الروحایی (الروحاء ناحیه‌ای در بعقوبه - در حال حاضر) یکی از شیوخ برجسته و صاحب نظران [[عراق]] به شمار می‌رود و پیروانش از محققین و اساتید، صاحب کرامت ظاهری بودند. وی از صالحان بزرگ در عصر خلفای عباسی بود؛ او از شاگردان عبدالقادر گیلانی متوفی به سال 561 هجری قمری بوده است. علوم سلف صالح را از او فراگرفت و استاد شاگرد را مورد احترام قرار می داد. | امام ابوادریس الباقوبی الروحایی (الروحاء ناحیه‌ای در بعقوبه - در حال حاضر) یکی از شیوخ برجسته و صاحب نظران [[عراق]] به شمار می‌رود و پیروانش از محققین و اساتید، صاحب کرامت ظاهری بودند. وی از صالحان بزرگ در عصر خلفای عباسی بود؛ او از شاگردان عبدالقادر گیلانی متوفی به سال 561 هجری قمری بوده است. علوم سلف صالح را از او فراگرفت و استاد شاگرد را مورد احترام قرار می داد. | ||
او [[شافعی]] [[اشعری]] بود و برخی از محققین ذکر | او [[شافعی]] [[اشعری]] بود و برخی از محققین ذکر کرده‌اند که در زمان اقامتش در [[بغداد]] در المستنصریه تدریس می‌کرد و شخصیتی زاهد، شاگرد گیلانی استاد زاهد عابد ربانی شهیر بود. در بغداد از نصرالله القزاز شنید. | ||
حافظ ابوموسی مدینی و دیگران به او اجازه دادند، به تدریس در علم [[فقه]] در این امر ممتاز بود و به فتوا دادن و تدریس در مدرسه جده در [[دمشق]] که مدرسه ای حنبلی در کنار الرواحیه است مشغول شد. | حافظ ابوموسی مدینی و دیگران به او اجازه دادند، به تدریس در علم [[فقه]] در این امر ممتاز بود و به فتوا دادن و تدریس در مدرسه جده در [[دمشق]] که مدرسه ای حنبلی در کنار الرواحیه است مشغول شد. | ||
بنی استوانی گفت: او در فقه و مناظره و قضاوت ماهرترین آنها بود و بسیار آگاه بود. ابن الساعی در تاریخ خود گفته است که او فقیهی فاضل و آگاه در عقاید بود. او اهل قدرت و بزرگواری بود و مسجد الوزیر را از اشراف السخاوی خارج و تحت اختیار حنبلیان نگه داشت. وی در هفتم ربیع الاول درگذشت و در پای کوه قاسیون به خاک سپرده شد. | بنی استوانی گفت: او در فقه و مناظره و قضاوت ماهرترین آنها بود و بسیار آگاه بود. ابن الساعی در تاریخ خود گفته است که او فقیهی فاضل و آگاه در عقاید بود. او اهل قدرت و بزرگواری بود و مسجد الوزیر را از اشراف السخاوی خارج و تحت اختیار حنبلیان نگه داشت. وی در هفتم ربیع الاول درگذشت و در پای کوه قاسیون به خاک سپرده شد. | ||