بهاءالدین محمد نقشبند: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بَهاءُالدّین نَقْشْبَنْد'''، خواجه ''محمدبن محمدبن محمدبخاری''، عارف نامدار و مؤسس سلسلۀ [[نقشبندیه]] که نزد ترکان به شاه نقشبند مشهور است. وی در قصر هندوان، روستایی در نزدیکی [[بخارا]] ([[ازبکستان]]) که بعدها به «قصرعرفان» شهرت یافت، به دنیا آمد. پدرش، ''بابا صاحب سرمست''، از [[صوفیان]] زمان خود بود که مزارش در نزدیکی مسجد جوزجانیۀ [[سمرقند]] قرار داشت. جد بهاءالدین که نامش را جلال‌الدین نیز ذکر کرده‌اند از مریدان خواجه ''محمدبابای سماسی''، شیخ صوفیان خواجگانی از پیروان خواجه‌ ''یوسف همدانی'' بود. وی نوه‌اش را در سومین روز تولد نزد خواجه سماسی که به تازگی به قصر هندوان وارد شده بود، برد تا متبرک شود. سماسی نیز بهاءالدین را به فرزندخواندگی پذیرفت و او را «مقتدای روزگار» پس از خویش خواند. پدر بهاءالدین معروف به باباصاحب سرمست پیشه نقشبندی و کَمخابافی داشت، ازاین رو وی نیز که شغل پدر را پی گرفت به نقشبند ملقب گردید. ایشان همچون پدر به کمخابافی(کمخا=پارچۀ منقش رنگارنگ) اشتغال داشت؛ زیرا به‌رغم سکوت متون متقدم [[نقشبندیه]]، متون متأخر اطلاق لقب نقشبند بر او را بدین سبب دانسته‌اند. '''محمد بهاءالدین نقشبند بخاری''' بنیانگذار سلسلهٔ طریقت [[نقشبندیه]] بود. وی در [[ماه محرم الحرام|محرم]] سال ۷۱۸ هجری قمری در قصر عارفان بخارا ([[ازبکستان]]) به دنیا آمد<ref>رشحات؛ ۱. ص ۹۵.</ref> او بر اصول هشتگانهٔ خواجه عبدالخالق غجدوانی سه اصل دیگر افزود. ایشان در شب دوشنبه سوم [[ربیع‌الاول]] سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در قصر عارفان دفن‌شد.