تفسیر ابن بادیس (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

 

 

 

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:تفسیر ابن بادیس.jpg|بندانگشتی|تفسیر ابن بادیس]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!نام!! data-type="authorName" |تفسير ابن باديس

| عبدالحمید ابن بادیس

|-

|ناشر

|المکتبة العصرية

|سال نشر

|2006م - 1426ق

|تعداد جلد

|1

|-

|}

تفسير ابن باديس، اثری است در حوزه تفسیر قرآن از «عبدالحمید بن محمد بن مصطفی [[بن بادیس]] قسنطینی» (متوفی 1359ق)، معروف به [[ابن بادیس]]، به زبان عربی که در آن برخی از آیات از برخی سور قرآن تفسیر شده است.

نویسنده ذیل آیات معمولاً شأن نزول، تجزیه، ترکیب مفردات آیات، شرح و توضیح معانی آن‌ها و آیات و روایات مرتبط با آن‌ها را ذکر کرده است.

ایشان در تفسیر آیات، ابتدا به آیات قرآن، سپس به کلام [[رسول خدا]]، [[صحابه]] و [[تابعین]] مراجعه کرده است <ref>مقدمه محقق، ص6</ref> و معانی لغوی و شرعی لغات قرآن را بیان کرده و در صورت اختلاف بین این دو (معنای لغوی و شرعی)، معنای شرعی را در اولویت قرار داده است. ابن بادیس از تفاسیری چون [[تفسیر طبری]]، [[کشاف]]، [[ابوحیان اندلسی]] و [[تفسیر رازی]] بهره برده است. <ref>مقدمه مؤلف، ص12</ref>

==مقدمه محقق==

محقق، مبنای کار خود را بر کتب [[شیخ محمد البانی]] (متوفی ۱۴۲۰ق) قرار داده و منابع حدیثی مورد استفاده نویسنده را با ذکر نام کتاب، باب و شماره حدیث برای دستیابی راحت‎تر ذکر نموده است. ایشان در ذکر رموز، بدون تصرف در آن مثل مصادر اصلی آورده است. وی در ذکر نام کتب، گاه به نام غیر مشهور آن اشاره نموده است؛ همچون: [[سنن نسایی]]، صحیح [[سنن ابی‌داود]]. هدف او از این انتخاب، تفکیک کتب صحیح از ضعیف بوده است. <ref> مقدمه محقق، ص7</ref>

=گزارش محتوا=

ابن بادیس در مقدمه، بعد از حمد و ثنای خداوند و رسولش به روش کار خویش و منابع مورد استفاده اشاره نموده است. <ref>مقدمه مؤلف، ص11-12</ref>

عبدالحمید بن بادیس، یکی از بزرگ‎ترین شخصیت‎های دینی اصلاح‎طلب معاصر در [[الجزایر]] و در سطح [[جهان عرب]] و [[جهان اسلام]] به‌شمار می‌آید. <ref>مالکی، محمد؛ ابراهیمی، منار، ج13، ص321</ref>

بر این اساس یکی از راه‌هایی که ابن بادیس در تفسیر خویش پیش گرفته، راه تحذیر در مقابل [[اسرائیلیات]] است؛ بدین ‎صورت که نسبت به احادیث ساختگی راه هشدار پیش کشیده است؛ مثلاً ایشان در مقام مبارزه با ورود [[احادیث ساختگی]] به حوزه تفسیر می‌نویسد: در عظمت سلطنت [[حضرت سلیمان]] روایت‎های زیادی وارد شده که بسیاری از آن‌ها سهمی از صحت ندارند و بیشترشان جعلی و ساختگی هستند که کتب تفسیری را پر کرده‌اند. همانند روایاتی که از [[کعب‌الاحبار]] و [[وهب بن منبه]] رسیده‌اند که قلمرو سلطنت سلیمان را تمام زمین می‌دانند؛ بااین‌حال «سبا» که خود سرزمینی عظیم بود، از نگاه سلیمان پنهان ماند. وی معتقد است محتوای این روایات نشان‌دهنده ساختگی بودن آن‌ها است که باید از آن‌ها دوری کرد. [[بن بادیس]] این توضیح را برای تحذیر و هشدار به مفسران می‌دهد که بی‌محابا روایات ساختگی را - که دارای تهافت هستند - وارد تفسیر نکنند. <ref>شفیعی، علی، ص174-175</ref>

ابن بادیس، اهتمام فوق‎العاده‌ای به لغت داشته است. وی از مفسرانی است که تلاش فراوانی کرده است تا مفردات قرآن را شرح دهد. بهره‌گیری از لغت در تفسير ابن باديس فراوان است؛ از جمله در تفسیر وَ جَعَلْنَا اَللّيلَ وَ اَلنَّهٰارَ آيتَينِ فَمَحَوْنٰا آيةَ اَللَّيلِ (اسراء: 12)، به توضیح مفردات این آیه پرداخته و با مراجعه به دانش لغت در ترجمان واژگان این آیه چنین گفته است: «جعلنا الليل... جعل الشيء»؛ یعنی چیزی را در حالتی خاص و تعریف‎شده نهادن. آیتین از «الآية» گرفته شده که به معنای نماد و نشانه و دلالت‎کننده و هدایت‌گر است. فمحونا نیز از «المحو» گرفته شده که به معنای زایل شدن و از بین رفتن است... .<ref>همان، ص167</ref>

===منابع مقاله:===

3.شفیعی، علی، «روش‌شناسی تفسیر در مغرب اسلامی»، پژوهش و حوزه، بهار 1387، شماره 33، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز).  

[[رده: مفسران قرآن]]

[[رده: علمای الجزایر]]