۸۷٬۱۶۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نموده اند' به 'نمودهاند') |
جز (جایگزینی متن - ' می داند' به ' میداند') |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
آنگاه مویداتی را بر این دلالت ذکر میکند: | آنگاه مویداتی را بر این دلالت ذکر میکند: | ||
موید اول: روایاتی است که ضابط و معیار اسلامیت را تصدیق خداوند و رسولش | موید اول: روایاتی است که ضابط و معیار اسلامیت را تصدیق خداوند و رسولش میداند که مخالف – غیر امامیه – این دو شرط را داراست بنابراین مخالف مسلمان خواهد بود | ||
از طرفی روایات مذکور را نمیتوان مقید روایاتی دانست که بیانگر ضابطه اسلامیت است چون در اینصورت مستلزم تخصیص اکثر بوده که امری مستهجن است. <ref>همان: وهذا الحمل يبرره أولا: ما دل علی كون الضابط في الإسلام التصديق بالله وبالرسول، المحفوظ في المخالف أيضا. | از طرفی روایات مذکور را نمیتوان مقید روایاتی دانست که بیانگر ضابطه اسلامیت است چون در اینصورت مستلزم تخصیص اکثر بوده که امری مستهجن است. <ref>همان: وهذا الحمل يبرره أولا: ما دل علی كون الضابط في الإسلام التصديق بالله وبالرسول، المحفوظ في المخالف أيضا. | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
ایشان موید دوم را ارتکاز و سیره متشرعه | ایشان موید دوم را ارتکاز و سیره متشرعه میداند که تعاملشان با مخالفین همانند تعاملشان با مسلمانان دیگر است. <ref>همان: وثانيا: الارتكاز والسيرة. وذلك إما بتقريب: أن السيرة والبناء العملي منعقد علی التعامل مع المخالف معاملة المسلم، وهو كاشف عن إسلامه أو بتقريب: أن تعايش الموالين لأهل البيت مع عموم المسلمين وشدة احتياجهم إلی معرفة حكمهم من هذه الناحية ومدی الحرج التي يترتب علی افتراض كفر المخالفين، كل ذلك يجعل من المؤكد أن يكون حكم المخالفين من هذه الناحية أمرا واضحا مركوزا في أذهان الموالين، وهذا يعني أنه كان أحد الأمرين مركوزا في الذهن المتشرعي العام نظرا إلی طبيعة المسألة وأهميتها . .</ref> | ||
ایشان میگوید: | ایشان میگوید: |