محمد بن مسعود سمرقندی کوفی (عیاشی): تفاوت میان نسخه‌ها

بیشتر کتاب‌های‌ رجالی نوشته‌اند که: مسعود بن محمّد بن عیّاش منزل بسیار بزرگی برای فرزندانش به [[ارث]] گذاشت، که ده‌ها محقق کارهای فرهنگی در آن جا انجام می‌دادند. به علاوه بر آن، سیصد هزار دینار پول رایج آن روز از جمله ما ترک وی بود که محمّد همه آنها را در راه نشر علم وادب و ترویج فرهنگ [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت(علیه السلام)]] به مصرف رساند<ref>فهرست ابن ندیم، ص 361؛ رجال نجاشی، ص 247؛ رجال طوسی، ص 136 و معالم العلما، ص 29.</ref>.  

# اسحاق بن محمد بصری، از شاگردان [[امام حسن عسکری|امام عسکری(علیه السلام)]].

# ابراهیم بن محمد بن فارس، از شاگردان امام عسکری(علیه السلام).

# عبدالله بن حمدویه بیهقی (سبزواری)، ازشاگردان امام عسکری(علیه السلام).

# قاسم بن هشام لؤلؤ، از شاگردان امام حسن عسکری(علیه السلام).

# یوسف بن سخت بصری، از یارانامام حسن عسکری(علیه السلام)<ref>رجال نجاشی، ص 247؛ جامع الرجال، ص 58؛ فوائد رضویه، ص 692؛ رجال كشی، ص 318.</ref>.

عیاشی چون خورشید، شعاعش بر سرزمین بی‌جان و یخ زده جامعه‌ آن روز [[ماوراءالنهر|ماوراء‌النهر]] تابیدن گرفت و حوزه‌های بسته و عقیم آن سامان را متحوّل ساخت. او توانست [[فقه]] پویا و سیّال [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت(علیه السلام)]] را بازگو نماید و ستارگانی را حول محور خویش گرد آورد. او از نخستین دانشورانی است که فرهنگ علوی را در آن نواحی به عنوان یک مذهب و تفکر عمیق علمی مطرح نمود. شیخ طوسی(ره) می‌نویسد: