کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن عيسي غراد، (حدود 230 – بعد 310ق) ابوعيسي. محدث شيعي. لقب «غراد»(به فتح غين و تشديد راء) به كسي گفته مي‏شود كه اتاقك‏هايي از ني و حصير مي‏سازد. بنابراين ممكن است وي خود يا يكي از پدرانش در اين كار دست داشته‏اند. وي از استادان «ابوالمفضل شيباني»(م387ق) است كه در 310هجري برخي از احاديث و گزارش‏هاي او را شنيده است، بنابراين وي تا اين تاريخ زنده بوده است. در باره ولادت او نيز گزارش دقيقي در دست نيست اما مي‏دانيم كه وي در 250هجري از استادش «محمد بن عبدالله بن سالم لاحقي صفار»(م.ب250ق) حديث شنيده است، بنابراين وي در آن تاريخ از رشد كافي برخوردار بود و لااقل 20سال داشت؛ از اين‏رو زمان تولد او را مي‏توان حدود 230هجري در نظر گرفت. در باره وضعيت خانواده و چگونگي تحصيلات او خبري در منابع گزارش نشده است. تحقيقات حاكي از آن است كه وي در دو شهر بصره و بغداد به سر مي‏برده و ظاهراً از مذهب «واقفيه»(هفت امامي) پيروي مي‏نموده است. از معاصران و هم‏بحثان او «ابوالحسين رجاء بن يحيي بن سامان عبرتايي» است كه مشتركاً از «محمد بن حسن بن شمون»(م258ق) روايت‏هايي شنيده‏اند و ابن‏شمون كسي است كه در آغاز بر امامت امام هفتم شيعيان توقف كرده و احاديثي در تأييد مذهب واقفي جعل نمود، و سپس غالي و داراي عقيده‏اي فاسد گشت. اكنون در منابع حديثي و تاريخي اخبار و گزارش‏هايي از او برجاي مانده كه از اعتبار لازم برخوردار نيستند. نجاشي گزارشي كه از طريق او و شاگردش ابوالمفضل شيباني در باره معرفي كتاب‏هاي «ابن شمون» آورده است را بي‏اعتبار دانسته و سلسله سند آن را «تاريك و غير روشن» معرفي نموده است. با اين همه نمي‏توان در باره اصل تشيع او ترديد نمود زيرا برخي از روايت‏هاي او در باره فضيلت علي بن ابيطالب(ع) است كه نخستين بار در كتاب امالي پسر شيخ طوسي وارد شده است. از او اثر تأليفي بر جاي نمانده است.

منابع: (كفايه الاثر، صص136 و332؛ رجال نجاشي، ص366 شماره 990، وص336 زير شماره 899؛ تاريخ بغداد، ج5ص296 شماره 2802؛ ايضاح الاشتباه، ص100 شماره 58؛ بحارالانوار، ج40ص207 حديث16؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص52)