confirmed، مدیران
۳۷٬۲۶۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = | | عنوان = احمد بن محمد بن ابی غریب ضبی | ||
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | ||
| نام = | | نام = احمد بن محمد بن ابی غریب ضبی | ||
| نامهای دیگر = | | نامهای دیگر = ضبی | ||
| سال تولد = | | سال تولد = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = | | محل تولد = عراق | ||
| سال درگذشت = | | سال درگذشت = حدود 325 قمری | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = | | محل درگذشت = بصره | ||
| استادان = | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن زکریا غلابی |حسن بن محمد بن جمهور عمی }} | ||
| شاگردان = | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |شیخ تلعکبری |احمد بن محمد بن عیاش }} | ||
| دین = | | دین = اسلام | ||
| مذهب = | | مذهب = شیعه | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیتها = | | فعالیتها = | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
احمد بن محمد بن ابی غریب ضبی، (000 – حدود 325ق) ابوالحسن. محدث امامی. لقب «ضبی»(به فتح ضاد و تشدید باء) یا از این جهت است که وی اهل روستایی به همین نام در «تهامه» واقع در ساحل دریا در مسیر شام است، و یا بدین سبب است که وی منسوب به طائفهای از عرب است که نسب | احمد بن محمد بن ابی غریب ضبی، (000 – حدود 325ق) ابوالحسن. محدث امامی. لقب «ضبی» (به فتح ضاد و تشدید باء) یا از این جهت است که وی اهل روستایی به همین نام در «تهامه» واقع در ساحل دریا در مسیر شام است، و یا بدین سبب است که وی منسوب به طائفهای از عرب است که نسب آنها به «ضبه بن ادّ بن طابخه» منتهی میشود. در بعضی از منابع به همراه «ضبی» لقب «نصیبی» نیز ضبط شده است. در این صورت وی از مردم «نصیبین» واقع در دیار بکر از اهالی شمال عراق نزدیک موصل خواهد بود. در باره زمان وفات او تنها میتوان گفت که یکبار در سال 322هجری «تلعکبری» (م385ق) بهطور مستقیم از او حدیث شنیده است اما بیشتر استماعات تلعکبری از طریق پدرش از او بوده است، بنابراین شاگردی تلعکبری نزد او میبایست در اواخر عمر ابیغریب بوده باشد، از اینرو وفات او را میتوان حدود 325 هجری تخمین زد. وی بخش عمدهای از حیات علمی خود را در بصره گذرانده است و در آنجا از «محمد بن زکریا غلابی» (م298ق) بهرههای فراوان برد و به اندازهای از دانش رسید که اجازه نقل تمام روایاتش را دریافت کرده است. وی همچنین در بصره روایاتی از «حسن بن محمد بن جمهور عمی» (م.ح310ق) شنید و در علوم حدیث تبحر یافت. سپس به بغداد آمد و در آنجا شاگردان چندی تربیت نمود. اکنون تعداد انگشت شماری از احادیث او در جوامع روایی شیعه به چشم میخورد که در باره فضیلت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و دعاهای وارده است. بیشتر صاحب نظران روایات او را قابل قبول دانسته و در باره شخصیت او اظهار رضایت نمودهاند. از شاگردان او غیر از تلعکبری و پدرش میتوان به «احمد بن محمد بن عیاش»(م401ق، صاحب کتاب مقتضب الاثر) اشاره کرد. از تألیفات او چیزی در منابع گزارش نشده است. | ||
منابع: | منابع: |