خمس: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علی بن ابی طالب|حضرت علی (علیه السلام)]] می‌فرماید: آن چه خدای عالم از اسباب و راه های معیشت و زندگی مخلوقات در [[قرآن]] بیان فرموده پنج چیز است که عبارتند از: جهت امارت و حکومت، عمران و آبادانی، اجاره، تجارت و صدقات؛ اما جهت امارت و حکومت همان خمس است که خداوند تعالی درباره‌اش فرمود: {{متن قرآن| «وَاعْلَمُوا انَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ ءٍ فَانَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبی وَالْیَتامی وَالْمَساکینِ...|سوره = انفال |آیه = 41}} بدانید هر چیزی را که به غنیمت گرفتید خمس آن از آنِ خداوند، پیامبر، خویشاوندان پیامبر، یتیمان و مسکینان است<ref> وسائل الشیعه، ج 6، ص 341</ref>».

با توجه به این حدیث شریف و آیه شریفه، خمس در درجه اول مال خداست<ref>مال خداست؛ یعنی حق خداوند است که خمس دهنده باید آن را در راه خداوند (فی سبیل الله) به مصرف برساند، منت‌ها خداوند همین سهم خود را برای پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و خاندانش قرار داده و شخص موظف است خمس مال خود را به پیغمبر، امام معصوم ‌علیه‌السلام یا نایب او بپردازد</ref>. که در نظام حکومتی الهی در اختیار مقام رسالت و امامت قرار می‌گیرد و در زمان غیبت به [[ولی فقیه|ولی فقیه]]، [[مجتهد |مجتهد جامع الشرایط]]، عالم بالله و امین بر حلال و حرام الهی سپرده می‌شود تا در راه مصالح مسلمانان، توسعه و ترویج فرهنگ و معارف اسلامی، تبلیغات، ایجاد سازمان‌های دفاعی و غیره مصرف کند. از این رو، اداره شئون مقام [[ولایت|ولایت]]، [[امامت]] و رهبری، تقویت مراکز دینی و اسلامی، تقویت بنیه اقتصادی [[حکومت اسلامی]]، تضمین استقلال آن، رفع محرومیت ها و نیازمندی های جامعه (به ویژه [[سادات]]) و... از آثار و برکات خمس خواهد بود.