شبک: تفاوت میان نسخه‌ها

اکثر شبک‌ها به چند زبان سخن می‌گویند و همین موجب شده تا بعضی بگویند که آنها در واقع ترکمان یا کردزبان و حتی عرب‌زبان‌اند. ولی زبان مادری بیشترشان، گویشی از شاخه گورانی زبان‌های ایرانی است. با اینحال، زبانی که با آن آیین‌های مذهبی و نمازهای خود را انجام می‌دهند، ترکی است. <ref>پایگاه شناخت بهائیت؛ مقاله شناخت فرقه شَبَک، کردهای موصل عراق</ref>

مذهب فرقه شبک با مذهب علویان آناتولی (قزلباش‌ها) پیوند نزدیکی دارد. از جمله دعاهای ایشان که صراف آن را نقل کرده است، به صراحت به حاجی بکتاش رهبر طریقت بکتاشیه و استادان اردبیلی (یعنی صفویان) به‌عنوان بنیان‌گذاران طریقت معنوی آنها اشاره‎ می‌کند. علاوه، برخی از اشعار مذهبی که در اجتماعات عبادی آنها خوانده می‌شود منسوب به شاه اسماعیل و پیر سلطان ابدال علوی است و اما عقیده اساسی شبک‌ها که در شماری از اشعار و ادعیه اظهار می‌شود، آن است که:  الله، محمد(ص) و علی(ع) تثلیثی را شکل می‌دهند که در آن علی(ع) همانند تجلّی غالب خداوند ظاهر می‌شود.<ref>پایگاه شناخت بهائیت؛ مقاله شناخت فرقه شَبَک، کردهای موصل عراق</ref>

شبکیان نیز همچون دیگر فرق، دارای آداب و رسوم خاصی‌اند. از جمله می‌توان به مراسم «شب غفران» یعنی شب آمرزش و پوزش از گناه را نام برد. در این شب زنان و مردان همه در مکانی جمع شده گریه و زاری می‌کنند و از خدا آمرزش می‏ طلبند. رسم دیگر آنها جشن شب اول آغاز سال و شب دهم محرم است. در این شب نیز همه به دلیل مصیبت فراوانی که بر اهل بیت رسول خدا (ص) وارد شده نوحه‏‌خوانی و زاری‎ می‌‏کنند. آنان به جهت احترام به عاشورای حسینی، در آن شب کفش‌های‌شان رادر‌آورده و تا شب روز بعد با پای برهنه راه‎ می‌‏روند. این شب در نزد آنان «لیلة الکفشه» یعنی شب از پای درآوردن کفش نام دارد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 251 با ویرایش</ref> <ref>صراف احمد حامد، الشبک من فرق الغلاة فی العراق، بغداد، سال 1954 میلادی</ref> <ref>شبیبی مصطفی، الطریقة الصوفیة، رواسها فی العراق المعاصر، بغداد، سال 1967 میلادی، ص 47، 48، 55.