confirmed
۱٬۱۳۰
ویرایش
کاربر:Saeedi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
←تلاش برای وحدت مسلمانان
| خط ۲۸۸: | خط ۲۸۸: | ||
==تلاش برای وحدت مسلمانان== | ==تلاش برای وحدت مسلمانان== | ||
سید جواد نقوی داعی وحدت بین شیعه و اهل سنت در [[پاکستان]] است. لذا در این راستا تلاشهای زیادی کرده است. به باور ایشان وحدت نتیجه ارتباط دو طرفه و سازنده شیعه و سنی است نه نشستن و شعار وحدت دادن.<ref>سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،۱۳۹۹ش، ص۲۸۲.</ref> | سید جواد نقوی داعی وحدت بین شیعه و اهل سنت در [[پاکستان]] است. لذا در این راستا تلاشهای زیادی کرده است. به باور ایشان وحدت نتیجه ارتباط دو طرفه و سازنده شیعه و سنی است نه نشستن و شعار وحدت دادن.<ref>سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،۱۳۹۹ش، ص۲۸۲.</ref> | ||
تلاش ها برای نزدیکی هرچه بیشتر پیروان مکاتب اسلامی در هفته وحدت ستودنی است این امام امت [[ | تلاش ها برای نزدیکی هرچه بیشتر پیروان مکاتب اسلامی در هفته وحدت ستودنی است این امام امت [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی (ره)]] بود که ۱۲تا ۱۷ [[ربیع الاول]] را به نام [[هفته وحدت]] نامگذاری کرد.<ref>سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،۱۳۹۹ش، ص۲۸۲.</ref> | ||
وی [[وحدت اسلامی|راهیپمایی وحدت امت]] و کانفرنس حرمت [[رسول(ص)]] و | وی [[وحدت اسلامی|راهیپمایی وحدت امت]] و کانفرنس حرمت [[رسول(ص)]] و جشن میلاد مسعود نبی مکرم(ص) توسط حوزه علمیه عروۀ الوثقی را اقدامی مثبت در راستای [[اتحاد اسلامی]] می داند.<ref>سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،۱۳۹۹ش، ص۲۸۲.</ref> | ||
سید جواد نقوی می گوید که اگر اهل سنت برنامه ای برگزار کنند ما در خانه بنشینیم و روزی که ما برنامه داریم آنها شرکت نکنند این خیانت به وحدت است، ولی اگر شیعه و اهل سنت در ارتباط باشند نظریه وحدت اسلامی تقویت می گردد و در مبارزه با تفکر فرقه گرایانه اقدامی مؤثر خواهد بود.<ref>سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،۱۳۹۹ش، ص۲۸۲.</ref> | سید جواد نقوی می گوید که اگر اهل سنت برنامه ای برگزار کنند ما در خانه بنشینیم و روزی که ما برنامه داریم آنها شرکت نکنند این خیانت به وحدت است، ولی اگر شیعه و اهل سنت در ارتباط باشند نظریه وحدت اسلامی تقویت می گردد و در مبارزه با تفکر فرقه گرایانه اقدامی مؤثر خواهد بود.<ref>سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،۱۳۹۹ش، ص۲۸۲.</ref> | ||