تارکیه (شاکیه): تفاوت میان نسخه‌ها

۲۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == ↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''تارکیه''' گروهی از [[فرقه مرجئه|مرجئه]] هستند و معتقدند که خداوند متعال به جز ایمان به خود هیچ چیزی را بر بندگان واجب نکرده است.
'''تارکیه''' گروهی از [[فرقه مرجئه|مرجئه]] هستند که معتقدند خداوند‌متعال به جز [[ایمان]] به خود، هیچ چیزی را بر بندگان واجب نکرده است.
از منظر ایشان هر کسی که خدا را بشناسد و به او ایمان آورد مجاز است هر کاری را که میل داشته باشد انجام دهد و یا هر کاری را که دوست ندارد ترک کند.<ref>ابن جوزی ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، تلبیس ابلیس، ص 41</ref>
از منظر ایشان هر کسی که خدا را بشناسد و به او ایمان آورد؛ اجازه دارد هر کاری را که میل داشته باشد انجام دهد و یا هر کاری را که دوست ندارد، ترک کند.<ref>ابن جوزی ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، تلبیس ابلیس، ص 41</ref>


== اعتقادات ==
== عقاید ==
این فرقه معتقدند که نمی‌توان به فاعل طاعات مطیع گفت و یا فاعل معاصی را گناهکار نامید. تارکیه در این که آیا شخصی که در اطاعت است را بتوان به طور واقعی مطیع نامید و یا شخصی که در عصیان است را بتوان به طور واقعی عاصی نامید، در شک هستند و از این جهت آنان را «شاکیه» نیز می‌خوانند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 121</ref>
این فرقه معتقدند که نمی‌توان به فاعل طاعات مطیع گفت و یا فاعل معاصی را گناهکار نامید. تارکیه در اینکه آیا شخصی که در اطاعت است را بتوان به‌طور واقعی مطیع نامید و یا شخصی که در عصیان است را بتوان به‌طور واقعی عاصی نامید، در شک هستند و از این جهت آنان را «[[شاکیه]]» نیز می‌خوانند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 121</ref>
تارکیه در میان سخنان خود می‌گویند که ممکن است فاعل طاعات در لحظه مرگ در حالت کفر بمیرد و یا فاعل معاصی در لحظه مرگ در حالت توبه و طاعت باشد، بنابراین روا نیست که نام مطیع یا عاصی به هیچ‏ یک از ایشان اطلاق گردد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 121</ref>
تارکیه در میان سخنان خود می‌گویند که ممکن است فاعل طاعات در لحظه مرگ در حالت [[کفر]] بمیرد و یا فاعل معاصی در لحظه مرگ در حالت [[توبه]] و طاعت باشد، بنابراین، روا نیست که نام مطیع یا عاصی به هیچ‏ یک از ایشان اطلاق گردد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 121</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
confirmed
۵٬۹۱۷

ویرایش