confirmed
۵٬۹۲۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| نام = جناحیه | | نام = جناحیه | ||
| نام رایج = | | نام رایج = | ||
| تاریخ شکل گیری = | | تاریخ شکل گیری = 2 ق | ||
| قرن شکل گیری = | | قرن شکل گیری = | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = | | موسس =عبداللّهبنمعاویه بن‌عبداللّه‌بن‌جعفر | ||
| عقیده = | | عقیده = 1. اعتقاد به تناسخ. 2. ابدی بودن جهان. 3. نفی بهشت و جهنم. 4. ادعای الوهیت در باره موسس. 5. اباحه گری در احکام دین | ||
}} | }} | ||
'''جناحیه''' پیروان عبداللّهبنمعاویه بن‌عبداللّه‌بن‌جعفر بن‌ابوطالب ملقّب به ذوالجناحین (صاحب دو بال) بودند. | '''جناحیه''' پیروان عبداللّهبنمعاویه بن‌عبداللّه‌بن‌جعفر بن‌ابوطالب ملقّب به ذوالجناحین (صاحب دو بال) بودند. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
جناحیه عبدالله‌بن‌معاویه را امام می‌دانستند و معتقد بودند که علم چون علف در دل او می‌روید و او را | جناحیه عبدالله‌بن‌معاویه را امام می‌دانستند و معتقد بودند که علم چون علف در دل او می‌روید و او را خدا و مظهر رسول‌الله می‌دانستند و از [[اباحیه]] به‌شمار می‌رفتند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص</ref> <ref>خطط مقریزی، ج 4، ص 176.</ref>. آنان همچنین به حلول و [[تناسخ]] معتقد بودند و می‌گفتند [[روح|ارواح]] از بدنی به بدنی دیگر منتقل می‌شوند. | ||
به باور آنان، روح‌خدا در [[حضرت آدم|آدم]] حلول کرد و از او به دیگر [[پیامبران|پیامبران]] رسید تا به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت رسول (صلی‌اللّه‌علیه وآله وسلم)]]، سپس در علی و فرزندانش [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین]] (علیهم‌السلام) و [[محمد بن حنفیه|محمد‌بن‌‌حنفیه]] و از محمد‌بن‌‌حنفیه در فرزندش ابوهاشم و از او در عبداللّهبنمعاویه حلول کرد<ref>سعد‌بن‌‌عبداللّه اشعری، المقالات و الفرق، ج۱، ص ۴۲، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref> .<ref> عبدالقاهر بن‌‌طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۵۵، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref> <ref> محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref> .<ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص ۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲.</ref>. | به باور آنان، روح‌خدا در [[حضرت آدم|آدم]] حلول کرد و از او به دیگر [[پیامبران|پیامبران]] رسید تا به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت رسول (صلی‌اللّه‌علیه وآله وسلم)]]، سپس در علی و فرزندانش [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین]] (علیهم‌السلام) و [[محمد بن حنفیه|محمد‌بن‌‌حنفیه]] و از محمد‌بن‌‌حنفیه در فرزندش ابوهاشم و از او در عبداللّهبنمعاویه حلول کرد<ref>سعد‌بن‌‌عبداللّه اشعری، المقالات و الفرق، ج۱، ص ۴۲، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref> .<ref> عبدالقاهر بن‌‌طاهر بغدادی، الفرق بین‌الفرق، ج۱، ص ۲۵۵، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت: دارالمعرفة،) بی‌تا</ref> <ref> محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref> .<ref>نشوان بن سعید حمیری، الحورالعین، ج۱، ص ۱۶۱، چاپ کمال مصطفی، چاپ افست تهران ۱۹۷۲.</ref>. | ||
همچنین معتقد بودند که ارواح یاران [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه وآله وسلم)]] در بدن ایشان جای گرفته است و ازاین‌رو نام آنها را بر خویش می‌نهادند<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۸ | همچنین معتقد بودند که ارواح یاران [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه وآله وسلم)]] در بدن ایشان جای گرفته است و ازاین‌رو نام آنها را بر خویش می‌نهادند<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۸ | ||
</ref> .<ref>نوبختی، فرق الشیعة، ص 39</ref>. بر همین اساس، اعتقاد به فنا‌ناپذیری جهان، نفی [[معاد]] و [[بهشت]] و [[جهنم|دوزخ]] | </ref> .<ref>نوبختی، فرق الشیعة، ص 39</ref>. بر همین اساس، اعتقاد به فنا‌ناپذیری جهان، نفی [[معاد]] و [[بهشت]] و [[جهنم|دوزخ]] اخروی و منحصر دانستن [[ثواب|ثواب]] و عقاب به زندگی دنیوی، از اعتقادات ایشان شمرده شده است. موسس این فرقه نیز ادعای [[نبوت|نبوت]] و در عین حال الوهیت می‌کرد<ref>حمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۲۴۴، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/ ۱۹۴۸ـ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت) بی‌تا).</ref>. | ||
جناحیه درباره [[آخرت]] معتقد بودند که آخرت همان آسمان است و کسانی که عمل‌‌صالح انجام داده‌اند، به آسمان می‌روند و زمین نیز برای بدکاران جای عذاب خواهد بود<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۱، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref>. | جناحیه درباره [[آخرت]] معتقد بودند که آخرت همان آسمان است و کسانی که عمل‌‌صالح انجام داده‌اند، به آسمان می‌روند و زمین نیز برای بدکاران جای عذاب خواهد بود<ref>سعد بن عبداللّه اشعری، کتاب المقالات‌و الفرق، ج۱، ص ۴۱، چاپ محمدجواد مشکور، تهران ۱۳۶۱ ش.</ref>. | ||