۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
این تفکر ریشه در اندیشه‌های [[سید جمال الدین اسد آبادی|سید جمال‌الدین اسدآبادی]] و [[محمد عبده|شیخ محمد عبده]] دارد. تأثیر این تفکر بر انقلاب بزرگ [[الجزایر]] که علیه نظام سلطه [[فرانسه]] شکل گرفت بسیار شگرف بود تا آنجا که از رهبران مؤثر انقلاب [[الجزایر]] یعنی شکیب ارسلان، حرکت اسلامی خود را مرهون، تعالیم و تفکرات سید جمال‌الدین قلمداد کرده است. | این تفکر ریشه در اندیشه‌های [[سید جمال الدین اسد آبادی|سید جمال‌الدین اسدآبادی]] و [[محمد عبده|شیخ محمد عبده]] دارد. تأثیر این تفکر بر انقلاب بزرگ [[الجزایر]] که علیه نظام سلطه [[فرانسه]] شکل گرفت بسیار شگرف بود تا آنجا که از رهبران مؤثر انقلاب [[الجزایر]] یعنی شکیب ارسلان، حرکت اسلامی خود را مرهون، تعالیم و تفکرات سید جمال‌الدین قلمداد کرده است. | ||
البته در نظریات شیخ محمد عبده، مبارزات سیاسی به‌صورت مبارزه جهادی مطرح نشده است و صرفاً به مبارزات منفی اکتفا شده است و از این روش [[رشید رضا]] شاگرد محمد عبده و شیخ [[عبدالحمید بن بادیس]] از علماء [[الجزایر]] تبعیت کرده‌اند؛ به‌طوری‌که صرفاً بر کارها و فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی در مبارزه با استعمارگران و سلطه‌جویان اکتفاء نموده‌اند و لذا اعتقادی به مبارزات جهادی بر ضد استعمار نداشته‌اند و صرفاً به نشر عقاید و تربیت دینی محض پرداخته‌اند.<ref>مختاری، مجید. الگوی وحدت اسلامی از دیدگاه مصلحان دینی معاصر. پایان‌نامه دوره فوق‌لیسانس دانشگاه | البته در نظریات شیخ محمد عبده، مبارزات سیاسی به‌صورت مبارزه جهادی مطرح نشده است و صرفاً به مبارزات منفی اکتفا شده است و از این روش [[رشید رضا]] شاگرد محمد عبده و شیخ [[عبدالحمید بن بادیس]] از علماء [[الجزایر]] تبعیت کرده‌اند؛ به‌طوری‌که صرفاً بر کارها و فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی در مبارزه با استعمارگران و سلطه‌جویان اکتفاء نموده‌اند و لذا اعتقادی به مبارزات جهادی بر ضد استعمار نداشته‌اند و صرفاً به نشر عقاید و تربیت دینی محض پرداخته‌اند.<ref>مختاری، مجید. الگوی وحدت اسلامی از دیدگاه مصلحان دینی معاصر. پایان‌نامه دوره فوق‌لیسانس دانشگاه جعفر بن محمد (صادق) علیه‌السلام. تهران، 1383، ص 95</ref> | ||
=== 2. صوفیه === | === 2. صوفیه === | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
=== 4. تشیع === | === 4. تشیع === | ||
تاریخ حضور [[شیعیان]] در [[الجزایر]] به قرن‌ها قبل برمی‌گردد به‌طوری‌که در زمان حکومت اموی و فشار آنان بر شیعیان عده‌ای از شیعیان، از حجاز به سمت [[الجزایر]] رفته و در آنجا اقامت گزیدند و با افزایش تعداد شیعیان در منطقه مغرب عربی با محوریت نوادگان امام حسن مجتبی، دولت [[ادریسیه]] در آنجا شکل گرفت و این در حالی است که با اعزام برخی از شاگردان [[جعفر بن محمد ( | تاریخ حضور [[شیعیان]] در [[الجزایر]] به قرن‌ها قبل برمی‌گردد به‌طوری‌که در زمان حکومت اموی و فشار آنان بر شیعیان عده‌ای از شیعیان، از حجاز به سمت [[الجزایر]] رفته و در آنجا اقامت گزیدند و با افزایش تعداد شیعیان در منطقه مغرب عربی با محوریت نوادگان امام حسن مجتبی، دولت [[ادریسیه]] در آنجا شکل گرفت و این در حالی است که با اعزام برخی از شاگردان [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق]] علیه‌السلام به [[مغرب عربی]]، زمینه‌های گسترش نفوذ شیعیان در [[الجزایر]] نیز فراهم گردید در زمان حکومت موحدیه که به زعامت مهدی بن تومرت بود ولو معتقد به عقاید [[شیعه]] نبودند ولی از دوستداران [[اهل بیت|اهل‌بیت]] محسوب می‌شدند و بدین‌صورت زمینه حضور شیعیان و نشر تفکرات [[تشیع]] در این منطقه فراهم گردید. <ref>عبدالمالک حداد، گسترش تشیع در جامعه [[الجزایر]]، درگاه اینترنتی پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی به آدرس اینترنتی: | ||
http://iri.miu.ac.ir/index.aspx?siteid-14&pageid-3425&newsview-439</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، گرایش به تشیع برای مدتی احیا شد. | http://iri.miu.ac.ir/index.aspx?siteid-14&pageid-3425&newsview-439</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، گرایش به تشیع برای مدتی احیا شد. | ||