سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره اسراء''' پنجاهمین سوره‌ای است که به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده، ولی در مصحف هفدهمین سوره [[قرآن]] قرار گرفته است. این سوره ۱۱۱ آیه دارد و در [[مکه]] به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شده است. نام‌گذاری این سوره به اسراء (سفر شبانه)، به مناسبت سخن گفتن از سفر شبانه پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، از [[مسجدالحرام]] به [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]] است. مفهوم کلی سوره اسراء درباره مفاهیمی مانند: مسئله [[معاد]]، کیفر، پاداش، نامه اعمال و نتایج آن، مسئله آزادی اراده و اختیار و بازگشت نتیجه عمل به خود انسان، احترام به پدر و مادر و بخشی از تاریخچه [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]] است. نام دیگر این سوره بنی اسرائیل است و به دلیل این در که بخشی از آن درباره تاریخ [[بنی اسرائیل|اسرائیل]] صحبت شده است.

# [[توحید]] گرایی و [[معاد]] باوری؛

# [[اعجاز قرآن]] و [[معراج]] پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)؛

* «سوره إسراء»؛ نام‌گذاری آن به إسراء به سبب اولین آیۀ آن است که به رخداد إسراء و [[معراج]] پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) اشاره دارد<ref>المنیر، ج 15، ص 5.</ref>.

* «سوره بنی اسرائیل»؛ چون بخش قابل توجهی از این سوره در آغاز و پایان به داستان [[بنی اسرائیل]] پرداخته است به سوره بنی إسرائیل شهرت یافته<ref>بصائر ذوی التمییز، ج 1، ص 288؛ المنیر، ج 15، ص 5.</ref> و در روایات به این نام خوانده شده است<ref>ثواب الاعمال، ص 107؛ الدرالمنثور، ج 5، ص 181.</ref>.

* «سوره سبحان»؛ اطلاق نام سبحان بر سوره إسراء به سبب کلمه آغازین آن است. در روایتی از امیرمؤمنان، [[علی بن ابی طالب]] نیز از این سوره به سوره «سبحان» یاد شده است<ref>بصائر ذوی‌التمییز، ج 1، ص 288، 296</ref>.

# توجه به اعجاز قرآن و [[معراج]] پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم)؛

# بخشی از تاریخ پر ماجرای [[بنی اسرائیل]] که در آغاز سوره و پایان آن آمده است؛

[[ابی‌بن‌كعب|ابی‌بن‌کعب]] از پیامبر گرامی نقل کرده است که: «هر کس سوره بنی‌اسرائیل را قرائت کند و هنگام خواندن آیه‌ای که درباره پدر و مادر است، دچار رقت قلب شود، در [[بهشت]] اجری به او داده می‌شود که برابر دو هزاروچهارصد پیمانه و هر پیمانه‌ای از تمام نعمت‌های دنیا بهتر است».

[[حسن‌بن‌ابی العلا]] از [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق(علیه‌السلام)]] روایت کرده است که: «هر کس [[سوره بنی‌اسرائیل]] را در هر شب جمعه بخواند، نمی‌میرد تا [[حجت بن حسن (مهدی)|قائم(علیه‌السلام)]] را درک کند و از اصحاب و یارانش باشد<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 14، ص 75.</ref>».

* [[قتاده]] و معدل- بنقل از [[عبدالله ابن عباس|ابن عباس]]- گویند: [[آیات مدنی]] سوره از وَ إِنْ کادُوا لَیَفْتِنُونَکَ ... تا وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ ... (73 تا 80) یعنی هشت آیه است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 12، ص 23</ref>.

* سوره اسراء در سال یازدهم [[بعثت]]، یک سال و دو ماه قبل از [[هجرت]] در [[مكه|مکه]] بر پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) فرود آمد<ref>همان</ref>.

با توجه به اینکه [[سوره اسراء|سوره إسراء]] یک سال پیش از [[هجرت]] پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شده است، فضای نزولی که برای سوره اسراء می‌توان تصور نمود ادامه عناد [[شرک|مشرکان]] با پیامبر علی‌رغم آشکار شدن [[معجزه]] سیر شبانگاهی و معراج آن حضرت و داستان‌هایی که از شکل [[مسجدالاقصی]] و کاروان‌های بین راه تعریف نمودند می‌باشد. زیرا که معراج پیامبر نیز در همین ایام بوده است .خداوند متعال بعد از اشاره به مسئلۀ معراج به قصۀ بنی‌اسرائیل و [[حضرت موسی]] و دیگر پیامبران و اقوام گذشته می‌پردازد که هر کدام از آنها با بهانه‌گیری و نافرمانی خودشان به چه عاقبتی گرفتار شدند و در واقع هر یک از این قصه‌ها هشداری است برای مشرکان مکه که در مقابل پیامبر اسلام جبهه گیری کرده بودند.

سوره إسراء جزو سور مئین (صد آیه‌ای‌ها) است [[قتیبه|ابن قتیبه]] می‌گوید سور مئین سوره‌هایی هستند که بعد از سور طوال آمده‌اند علت نام‌گذاری این سوره‌ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه‌های این سوره‌ها به عدد صد می‌باشد<ref>زاد المسیر فی علم التفسیر، ج 4، ص 141</ref>. گفته شده این سوره‌ها عبارتند از «بنی إسرائیل، کهف، مریم، طه، أنبیاء، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷</ref>. برخی دیگر نیز سور مئین را سوره‌های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده‌اند<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313</ref>.

روایتی است که از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده که فرمود: [[خداوند]] هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و سوره‌های مئین را به جای [[انجیل]] و سوره‌های مثانی را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصل فزونی بخشید<ref>جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 34</ref>.

[[محمد بن اسماعیل بخاری|بخاری]] از [[عبدالله بن مسعود|ابن مسعود]] روایت کرده که دربارۀ سوره‌های: بنی اسرائیل، کهف، مریم، طه، و الانبیاء گفت: «این سوره‌ها از سوره‌های کهن اول است، و از دیرینه‌ها هستند» سپس به همین ترتیب آنها را ذکر کرد<ref>ترجمه الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 215.</ref>.

سوره اسراء با آن که مکی است، برخی مشخصات سوره‌های مدنی را دارد؛ آیات آن نسبتاً طولانی است، چرا که در اواخر اقامت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در مکه [[نزول قرآن|نازل]] شده و نوعی زمینه برای سوره‌های مدنی به شمار می‌‌آید. این سوره با تسبیح [[خدا]] آغاز و با حمد و تکبیر او پایان می‌‌‌‌پذیرد<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 12، ص 24</ref>.

* [[مسجدالحرام]]