۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| عقیده = | | عقیده = | ||
}} | }} | ||
'''جعفریه'''، از پیروان فقهی | '''جعفریه'''، از پیروان فقهی حضرت [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق]] (علیه‌السّلام) (80- 148) ششمین امام [[امامیه|شیعه امامیه]] هستند. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
دوره زندگانی [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق ( | دوره زندگانی [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السّلام)]] مصادف با اواخر دوره [[بنی امیه|بنی‌امیه]] و اوائل روزگار [[عباسیان|بنی‌عباس]] بود. بنابر‌این، به‌سبب اختلافاتی که میان [[امویان]] و [[عباسیان]] وجود داشت، [[شیعه|شیعیان]] فارغ‌البال بوده و نیز به سبب طولانی بودن عمر [[جعفر بن محمد (صادق)|حضرت صادق (علیه‌السّلام)]] نسبت به‌دیگر امامان؛ دستگاه حکومتی بنی‌امیه و بنی‌العباس فرصت مزاحمت برای آن حضرت و نیز شیعیان را نداشتند. | ||
آن حضرت در مدت طولانی امامت خود، موفق شد تا نظم و ترتیبی به وضع «شیعه» امامیه بدهند و فقه شیعه را تدوین نمایند، از این‌جهت، | آن حضرت در مدت طولانی امامت خود، موفق شد تا نظم و ترتیبی به وضع «شیعه» امامیه بدهند و فقه شیعه را تدوین نمایند، از این‌جهت، امام صادق (علیه‌السّلام) را «حبر‌الامة» یعنی دانشمند امت‌اسلام و [[فقیه]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|آل‌محمد (صلّی‌الله علیه وآله)]] خوانده‌اند. | ||
بیشتر [[حدیث|احادیث]] فقهی «شیعه» از آن‌حضرت روایت شده است و به همین دلیل، فقه شیعه را «فقه جعفری» و مذهب او را «[[مذهب جعفری]]» نامیدند. | بیشتر [[حدیث|احادیث]] فقهی «شیعه» از آن‌حضرت روایت شده است و به همین دلیل، فقه شیعه را «فقه جعفری» و مذهب او را «[[مذهب جعفری]]» نامیدند. | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== وجه تسمیه == | == وجه تسمیه == | ||
جعفریه در واقع به‌معنای فقه جعفری است، چون بسیاری از احادیث فقهی شیعه و مستندات آن نسبت به دیگر امامان، از حضرت صادق ( | جعفریه در واقع به‌معنای فقه جعفری است، چون بسیاری از احادیث فقهی شیعه و مستندات آن نسبت به دیگر امامان، از حضرت صادق (علیه‌السّلام) روایت شده است. از این‌رو، فقه امامیه را فقه جعفری و مذهب شیعه را مذهب جعفری نیز نامیده‌اند<ref> | ||
<ref> | دلائل الامامة، منسوب به محمد بن جریرطبری آملی، قم، نشر موسسه البعثه، سال 1413 قمری، ج۱، ص۲۴۷</ref><ref>ابن عطیه، المناظرات بین فقهاء السنة و فقهاء الشیعة، بیروت، سال 1419 قمری و 1999 میلادی، ج۱، ص ۶۳</ref><ref>مجلسی محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۷، ص ۹.</ref><ref>کاشف الغطاء علی، کتاب أدوار علم الفقه و أطواره، بیروت، سال 1399 قمری و 1979 میلادی، ج۱، ص۱۰۰ـ۱۰۴</ref>. | ||
دلائل الامامة، منسوب به محمد بن جریرطبری آملی، قم، نشر موسسه البعثه، سال 1413 قمری، ج۱، ص۲۴۷</ref> <ref>ابن عطیه، المناظرات بین فقهاء السنة و فقهاء الشیعة، بیروت، سال 1419 قمری و 1999 میلادی، ج۱، ص ۶۳</ref> | |||
<ref>مجلسی محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۷، ص ۹.</ref> | |||
== موارد اختلافی فقه جعفری با مبانی فقهی اهل‌سنت == | == موارد اختلافی فقه جعفری با مبانی فقهی اهل‌سنت == | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۹: | ||
اما به جز این مسأله اساسی، اختلافات شیعه و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در [[اجتهاد]] و ادله و اصول و فروع [[عبادت|عبادات]] و معاملات و [[نکاح]] است. | اما به جز این مسأله اساسی، اختلافات شیعه و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در [[اجتهاد]] و ادله و اصول و فروع [[عبادت|عبادات]] و معاملات و [[نکاح]] است. | ||
مبانی تشریع در مذهب شیعه «کتاب‌اللّه»، «[[سنت]]»، «[[اجماع]]» و «[[عقل]]» است. در [[سنت پیامبر|سنت]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا ( | مبانی تشریع در مذهب شیعه «کتاب‌اللّه»، «[[سنت]]»، «[[اجماع]]» و «[[عقل]]» است. در [[سنت پیامبر|سنت]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله)]]، شیعه احادیثی را میپذیرد که از صافی عترت یعنی [[اهل بیت|اهل‌بیت]] رسول‌خدا (صلّی‌الله علیه وآله) گذشته باشد و آن [[احادیث]] در نزد ایشان معروف به «اخبار» است. | ||
«[[اجماع]]» نزد شیعه، اتفاق علمای شیعه امامیه است بر قول امام معصوم. «[[قیاس]]» نزد اخباریون شیعه [[حرام]] است، ولی نزد «اصولیون» مورد قبول است. در فروع فقه، مذهب «شیعه امامیه» با [[شافعیه|مذهب شافعی]] اختلاف چندانی ندارد. از مسائل مورد اختلاف ایشان با سنت و جماعت، جایز دانستن «[[متعه]]» و یا زناشویی موقت و بعضی از مسائل [[ارث]] و غیره است. شیعه امامیه جعفریه درباره «[[عدل]]» معتقد است که عدل از «[[صفات ثبوتیه]]» خداوند است و تصوّر عدول از آن و گرائیدن خدا به ستم، جایز نیست. خداوند به بندگان خود تکلیف ما لا‌یطاق نمیفرماید و بیش از آنچه سزاوارند، آنان را عذاب نمی‌کند و چون «عادل» است هیچگاه فعل حسن و نیکو را ترک نکرده و کار زشت و قبیح از او سر نمیزند. با اینکه قادر به اعمال نیک و زشت هست، اما جز به‌فعل نیک نمیگراید. چون خداوند «حکیم» است، پس باید فعل او از روی [[حکمت]] و بر حسب نظام اکمل باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 140 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | «[[اجماع]]» نزد شیعه، اتفاق علمای شیعه امامیه است بر قول امام معصوم. «[[قیاس]]» نزد اخباریون شیعه [[حرام]] است، ولی نزد «اصولیون» مورد قبول است. در فروع فقه، مذهب «شیعه امامیه» با [[شافعیه|مذهب شافعی]] اختلاف چندانی ندارد. از مسائل مورد اختلاف ایشان با سنت و جماعت، جایز دانستن «[[متعه]]» و یا زناشویی موقت و بعضی از مسائل [[ارث]] و غیره است. شیعه امامیه جعفریه درباره «[[عدل]]» معتقد است که عدل از «[[صفات ثبوتیه]]» خداوند است و تصوّر عدول از آن و گرائیدن خدا به ستم، جایز نیست. خداوند به بندگان خود تکلیف ما لا‌یطاق نمیفرماید و بیش از آنچه سزاوارند، آنان را عذاب نمی‌کند و چون «عادل» است هیچگاه فعل حسن و نیکو را ترک نکرده و کار زشت و قبیح از او سر نمیزند. با اینکه قادر به اعمال نیک و زشت هست، اما جز به‌فعل نیک نمیگراید. چون خداوند «حکیم» است، پس باید فعل او از روی [[حکمت]] و بر حسب نظام اکمل باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 140 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>محمصانی صبحی رجب، فلسفة التشریع فی الاسلام، ص 53- 56.</ref><ref>عقاید الشیعة، ص 15- 17.</ref><ref>کاشف‌الغطاء محمد حسین، اصل الشیعة و اصولها.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||