قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.jpg|بی‌قاب|چپ|]]  

'''قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران'''، به‌عنوان قانون تعریف کنندهٔ اصول و ساختار سیاسی و تعیین کنندهٔ نظام حاکم کشور، در سال ۱۳۵۸ ش، توسط مجلس خبرگان در ۱۷۵ اصل تدوین، و سپس در همان سال در یک همه‌پرسی با 99/5 درصد آرا، تصویب گردید. ده سال بعد، در سال ۱۳۶۸ ش، پس از حکم [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] به رئیس‌جمهور وقت ([[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای]])، با ایجاد تغییراتی و با بازنگری آن در 177 اصل در سال ۱۳۶۸ش، با همه‌پرسی بازنگری قانون اساسی با رای مثبت 97/5 درصد از شرکت‌کنندگان به تصویب نهایی رسید. این قانون دارای یک مقدمه، در خصوص بیان حقوق و تکالیف متقابل مردم و دولت، نوع حکومت، قوا و نیروهای دارای حاکمیت و کنترل قدرت و نظارت بر قوای کشور برای جلوگیری از انحراف، و چهارده فصل: اصول کلی، زبان، خط، تاریخ و پرچم رسمی کشور، حقوق ملت، اقتصاد و امور مالی، حق حاکمیت ملت و قوای ناشی از آن، قوۀ مقننه، شوراها، رهبر یا شورای رهبری، قوۀ مجریه، سیاست خارجی، قوۀ قضاییه، صدا و سیما، [[شورای عالی امنیت ملی]] و بازنگری در قانون اساسی، مجموعا در 177 اصل تدوین شده است.